Aktualności

Wstęp

Nasze życie nie jest wolne od wątpliwości. Towarzyszą nam one na każdym kroku: wątpliwości związane z zaufaniem drugiemu człowiekowi, wątpliwości związane z wyborem właściwej szkoły lub kierunku studiów, wątpliwości dotyczące niepewności jutra.

Wiara także nie jest wolna od wątpliwości! Na tej drodze krzyżowej przyjrzymy się niektórym z nich. Jednak - bracie, siostro - nie dostaniesz gotowych odpowiedzi, co raczej spotkasz Jezusa, który także przez wątpliwości chce nas przeprowadzić.

 

Stacja I: SKAZANIE

Kłaniamy Ci się Panie Jezu…

Wątpliwość: Czasami nie słyszę Boga. Nie wiem co ma do powiedzenia w moim życiu, czego ode mnie oczekuje. Czasami wydaje mi się, że Jemu na mnie nie zależy.

Ktoś z tłumu: Ta stacja chyba najmocniej pokazuje jak bardzo Bóg kocha Ciebie. Jezus przyjął wyrok, którego nie musiał przyjmować. Jezus pozwolił by śmiano się z Niego, pluto na Niego oraz biczowano. Rozumiesz? Bóg oddał się w ręce człowieka. Z miłości zgadza się na tę Drogę. Wobec mnóstwa wątpliwości w wierze Bóg zaprasza Ciebie byś także przyjął wyrok, ale jest to wyrok jego bezwarunkowej i darmowej miłości. Usłysz głos Boga, który woła: jesteś dla mnie ważny, kocham Ciebie…

Któryś za nas cierpiał rany…

 

Stacja II: KRZYŻ

Kłaniamy... Czytaj więcej

Kult św. Józefa w Kaliszu sięga początków XVII w. i ma związek z obrazem Świętej Rodziny. Ok. 1625 r. ufundował go do kolegiaty kaliskiej Stobienia, mieszkaniec podkaliskiej wsi Szulec jako wotum dziękczynne za uzdrowienie. To wydarzenie opisał w pierwszej połowie XVIII w. ks. Józef Świtalski.

O dziejach obrazu dowiadujemy się z relacji  ks. Józefa Świtalskiego, członka Kapituły Kaliskiej przez wiele lat pracującego w miejscowej kolegiacie, opublikowanej przez ks. Stanisława Józefa Kłossowskiego,  kustosza sanktuarium z lat 1771-1798 w jego książce wydanej w Kaliszu w 1788 r. pt.: „Cuda y łaski za przyczyną y wzywaniem… Józefa Świętego przy obrazie tegoż Świętego patryarchy w Kollegiacie kaliskiey… uczynione…”.

Z tego okazałego, prawie 550 stronicowego, druku dowiadujemy się, że sparaliżowany Stobienia, zmożony długą chorobą, prosił Boga o śmierć. Następnej nocy przyszła do niego sędziwa osoba, w której rozpoznał św. Józefa i poleciła mu, by zlecił namalowanie obrazu. W jego centrum mieli znaleźć się: Najświętsza Maryja i św. Józef, a w środku prowadzony przez nich za ręce Jezus. Kiedy Stobienia ucałował gotowy i poświęcony obraz odzyskał zdrowie. Wkrótce po umieszczeniu obrazu do kaliskiej kolegiaty odnotowano pierwsze łaski.

Wieść o tym wydarzeniu szybko rozeszła się po okolicy, a w miarę upływu czasu zaczęła docierać znacznie dalej. Z dnia na dzień coraz więcej osób przybywało do kaliskiej kolegiaty prosić św. Józefa o wstawiennictwo u Boga w różnych sprawach. Najczęściej chodziło o powrót do zdrowia, ale były także inne prośby. Wszyscy zwracający się do św. Józefa o pomoc otrzymywali oczekiwane łaski, a w dowód wdzięczności fundowali różnego rodzaju... Czytaj więcej

Według św. Mateusza pochodził z królewskiego rodu Dawida. Był rzemieślnikiem, tradycyjnie uważa się, że cieślą. Ewangelia nazywa św. Józefa "mężem sprawiedliwym", to znaczy prawdomównym, uczciwym, pracowitym i mądrym. Charakterystyczne cechy św. Józefa to zawierzenie Bogu, pokora i służebność. Imię Józef znaczy "Bóg przydał".

Św. rodzina/Sanktuarium Św. Józefa w Kaliszu

Św. Józef jest także patronem Kościoła, patronem szczególnym, ponieważ jest wzorem ojcostwa pełnego: był kochający, troskliwy, czuły, mądry, ciągle obecny, zapewniał bezpieczeństwo i służył swojej rodzinie, sam usuwając się w cień. W ten sposób stał się wyraźnym i czytelnym obrazem ojcowskiej miłości Boga. Zapewne niektóre cechy Jezusa są odbiciem osobowości św. Józefa.

Choć nie był ojcem naturalnym Jezusa, według prawa żydowskiego, jako mąż Maryi, był Jego ojcem i opiekunem. Pierwszy o św. Józefie pisał św. Hieronim (+420). Szczególnie jego kult propagowała św. Teresa od Jezusa. Wielokrotnie wyznawała ona, że o cokolwiek poprosiła Boga za wstawiennictwem św. Józefa, zawsze to otrzymywała.

Rzeźba Św. Józefa z dzieciątkiem Jezus/Paweł Bryliński - kościół w Ołoboku 2014 r.

Papież Leon XIII poświęcił św. Józefowi encyklikę, Pius X zatwierdził litanię do św. Józefa, a Jan XXIII, którego św. Józef był patronem chrzcielnym, wprowadził imię do kanonu rzymskiego. Jan Paweł II wydał list pasterski "Redemptoris custos", w... Czytaj więcej

Kościół w Rzymie gromadzi się w Bazylice św. Piotra na wielkopostnej modlitwie. To właśnie ta wzniesiona nad grobem Apostoła świątynia jest dziś kościołem stacyjnym. Z tej okazji zaplanowano specjalne wystawienie relikwii włóczni Longinusa, którą został przebity bok Jezusa.

Kościoły stacyjne to tradycja, która wyrasta z historii antycznej wspólnoty chrześcijańskiej w Wiecznym Mieście. Przez cały Wielki Post codziennie gromadziła się ona na modlitwie wokół papieża lub jego przedstawiciela, każdego dnia w innym kościele. Ostateczna lista kościołów stacyjnych została ustalona przez Grzegorza Wielkiego.

Główne uroczystości stacyjne w Bazylice św. Piotra odbędą się o godz. 18. Przewidziano wystawienie relikwii Longinusa w Loggii św. Weroniki, procesję, litanię do wszystkich świętych oraz Eucharystię przy ołtarzu katedry św. Piotra. Uroczystościom będzie przewodniczył papieski wikariusz dla Watykanu kard. Mauro Gambetti.

Krzysztof Bronk - Watykan

W Rzymie zaplanowano liczne wydarzenia upamiętniające 20. rocznicę śmierci św. Jana Pawła II. Kościół i Hospicjum św. Stanisława B.M. będzie miejscem uroczystości religijnych i koncertów pasyjnych. Główne obchody odbędą się 2 kwietnia o godz. 15.00 w Bazylice św. Piotra w Watykanie, gdzie zostanie celebrowana uroczysta Msza święta z okazji 20-tej rocznicy powrotu do Domu Ojca papieża Jana Pawła II pod przewodnictwem kard. Pietro Parolina, Sekretarza Stanu.

Święty Jan Paweł II  (© IKA)

 

W najbliższym czasie w Wiecznym Mieście odbędzie się szereg uroczystości związanych z obchodami 20-stej rocznicy śmierci św. Jana Pawła II, które Kościół i Hospicjum św. Stanisława B.M. w Rzymie będzie organizować lub współorganizować. 

„Miejsce to mocno związane jest z postacią Ojca Świętego Jana Pawła II, który przez lata był jego protektorem jako arcybiskup i metropolita krakowski” – podkreśla administrator Kościoła i Hospicjum ks. Tomasz Jarosz. Jak przypomina, Karol Wojtyła odwiedził ten kościół aż osiemdziesiąt dziewięć razy, zarówno jako biskup, arcybiskup, jak i kardynał. „Podczas tych wizyt celebrował Msze święte, wygłaszał konferencje i spotykał się z innymi biskupami” – dodaje duchowny. Jego więź z tym miejscem stawała się coraz głębsza, a kościół św. Stanisława B.M. był dla przyszłego Papieża „cząstką Polski w Rzymie”. „Świadczyć może o tym fakt, że odwiedził go jeszcze trzykrotnie już jako Następca św. Piotra” – zaznacza ks. Jarosz.

W niedzielę, 16 marca 2025... Czytaj więcej

Panie Jezu, wyruszamy wraz z Tobą drogą krzyżową. Chcemy dziękować Ci za Twoją obecność w sakramencie Eucharystii. Pragniemy uwielbiać Twoje Ciało i Twoją Krew, które są codziennym pokarmem dla wszystkich wierzących na ziemi. Umocnij naszą wiarę podczas tej wędrówki i pomóż zobaczyć, jak wielkim i bezcennym skarbem jest sakrament Eucharystii. Daj nam zrozumieć, że jest źródłem życia i jedności Kościoła. I że wszystkie sakramenty święte w Eucharystii mają początek i do Eucharystii nas prowadzą.

 

STACJA I

Pan Jezus na śmierć skazany

Ty – Jezu ukryty jesteś w białym Chlebie,
Do mojego serca wciąż przyjmuję Ciebie.
W Eucharystii dajesz mi potrzebne łaski,
bym rozlewał w świecie chwały Twojej blaski.

Kochany Panie Jezu, chociaż jesteś czysty i niewinny, to zostajesz skazany na okrutną śmierć. Ale to dla nas przyjmujesz ten niesprawiedliwy wyrok; chcesz nas zbawić. Wierzę, że chcesz na zawsze pozostać z nami w sakramentach świętych.

Panie Jezu, wierzę w Twoje słowa, które wypowiedziałeś do Apostołów w Wieczerniku: „Bierzcie i jedzcie moje Ciało”, „Bierzcie i pijcie moją Krew”. Ty zostałeś z nami w sakramencie Eucharystii, aby umacniać nas, gdy doświadczamy krzywdy i niesprawiedliwości. Panie Jezu, wierzę, że przychodzisz do mnie w Eucharystii.

Wszyscy: Panie Jezu, wierzę,... Czytaj więcej

Tylu ludzi wciąż kroczy drogą krzyżową, naśladując Zbawiciela. I my chcemy wejść na drogę wiary, czyli więzi z Bogiem; więź wymaga czasem samotności, zdania się w milczeniu na Innego. Syn Boży od chwili konania w Ogrojcu krok za krokiem coraz bardziej zdaje się na wolę Ojca i w ten sposób wyraża swoją miłość do Niego.

Przechodzimy tych czternaście stacji, żeby uczyć się naśladować więź Ojca i Syna. To czternaście miniatur, które wyryte w naszej duszy będą kształtować naszą wiarę, wrażliwość, będą kształtować naszą modlitwę i nasze sumienie. Czternaście warstw fundamentu naszej pobożności – to sens medytacji stacji drogi krzyżowej. Krzyż, przyjęcie krzyża, to sposób wyrażenia miłości. Nie chodzi przecież o ból, chodzi jedynie o miłość.

Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!

Stacja I. Pan Jezus skazany na śmierć

Kłaniamy Ci się, Jezu Chryste, i błogosławimy Ciebie – żeś przez krzyż swój i Mękę swoją świat odkupić raczył!

Jak ważne jest poznanie rzeczywistości w całej jej prawdzie. Piłat myśli, że to on ma władzę, że może to lub tamto. Jezus bardzo delikatnie, ale stanowczo, wyprowadza go z błędu. Przestraszony Piłat wydaje wyrok. Potem wszystko toczy się już bardzo szybko.

Co musi się stać, żebyśmy zobaczyli, że bliżej nam do Piłata i jego śmiesznej pewności siebie, że coś możemy... Czytaj więcej