Aktualności

Niedaleko Betlejem, na jednym ze zboczy sanktuarium na Polu Pasterzy powstają kaplice narodowe. Projekt ten ma piękny i ambitny cel religijny. O szczegóły powstawania kaplic zapytaliśmy ojca Nikodema, komisarza Ziemi Świętej w Polsce, który jest odpowiedzialny za ten projekt.

Myślę, że warto na początku zaznaczyć, że Zakon Braci Mniejszych już od ponad ośmiu wieków jest obecny w ziemskiej Ojczyźnie Chrystusa. Franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej z ramienia Stolicy Apostolskiej są oficjalnymi stróżami Miejsc Świętych. Przyjmują w nich pielgrzymów z całego świata. Aby umożliwić im sprawowanie Eucharystii o tajemnicy Narodzenia Pańskiego, stworzyli projekt rozbudowy i modernizacji terenu rozciągającego się wokół klasztoru i sanktuarium na Polu Pasterzy w miejscowości Beit Sahour, niedaleko Betlejem. To tam Anioł zwiastował ubogim pasterzom narodziny Jezusa: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój, ludziom dobrej woli”. Jest to szczególne miejsce w historii i geografii naszego Zbawienia.

Ojcze Nikodemie proszę powiedzieć, co obejmuje ten projekt i dlaczego nas Polaków powinien on zainteresować?
O. Nikodem Gdyk OFM: Ziemia Święta zawsze była bliska sercom Polaków. Świadczy o tym nasza pobożność pasyjna (kalwarie), jak i maryjna (liczne sanktuaria); wielowiekowa tradycja budowy szopek i grobów Pańskich w naszych kościołach. Chrześcijaństwo jest zakorzenione w Ziemi Świętej i wszelkie uroczystości roku liturgicznego odnoszą się do miejsc świętych, którymi dziś opiekują się „bracia od sznura”, czyli franciszkanie. Jednym z nich jest Betlejem i Pole Pasterzy związane z tajemnicą narodzenia Jezusa.
Wdrożony w życie projekt obejmuje obszerny teren wraz z istniejącym sanktuarium Gloria in Excelsis Deo, klasztorem, starożytnymi grotami i obszarem wykopalisk. Choć... Czytaj więcej

4 sierpnia w bazylice Na Skałce w Krakowie odbędzie się koncert „Prymas Niezłomny” z okazji 100. rocznicy święceń kapłańskich bł. kard. Stefana Wyszyńskiego. Wstęp bezpłatny.

Kardynał Stefan Wyszyński związany był z paulinami przede wszystkim przez obraz Jasnogórskiej Maryi. Stał się on dla niego znakiem, który „odczytywał” przez całe życie.

Uroczystości wpisujące się w obchody 100. rocznicy święceń kapłańskich bł. kard. Stefana Wyszyńskiego  rozpocznie 4 sierpnia o godz. 17.30 Msza św. pod przewodnictwem o. Arnolda Chrapkowskiego, generała zakonu paulinów. Zostanie odsłonięta tablica upamiętniająca pielgrzymowanie Prymasa Tysiąclecia do sanktuarium św. Stanisława Na Skałkę.

Następnie odbędzie się koncert „Prymas Niezłomny” w hołdzie bł. kard. Stefanowi Wyszyńskiemu, konfratrowi paulinów. Zabrzmi orkiestra pod kierownictwem Macieja Niecia. Scenariusz i reżyseria: Łukasz Lech. Wystąpią: Anna Sokołowska-Alabrudzińska, Jacek Wójcicki, Michał Gasz, Andrzej Lichosyt, Dariusz Kowalski, Maciej Słota. Gościem specjalnym będzie Anna Rastawicka, świadek życia księdza Prymasa oraz członkinie Instytutu Prymasa Wyszyńskiego.

Ojciec Mariusz Tabulski, przeor paulińskiego klasztoru Na Skałce w Krakowie, przypomniał, że to właśnie w Krakowie 8 maja 1953 r. razem z biskupami Prymas Wyszyński ogłosił Memoriał do władz komunistycznych i swoje „non possumus”. – Tu uczył o godności życia, godności kobiety, o potrzebie ładu moralnego, stając się orędownikiem jedności w naszej Ojczyźnie – wskazał paulin.

– Ciekawe, że właśnie dziś pod pozorem haseł wolności wracamy do tych samych ideologii i mechanizmów życia społecznego – zaznaczył o.... Czytaj więcej

Współcześnie czcimy rodziców Maryi wspólnie, choć początkowo przeważał kult św. Anny. Przywędrował on do Polski już w XIV wieku, kiedy Stolica Apostolska ustaliła datę święta na 26 lipca. Zawsze wyjątkową czcią otaczano babcię Jezusa na Śląsku. Do dziś największej czci doznaje ona na Górze św. Anny k. Opola, gdzie znajduje się cudowna figura tej Świętej. Przedstawia ona św. Annę piastującą dwoje dzieci: Maryję i Jezusa, dlatego powszechnie jest nazywana Świętą Anną Samotrzecią - co można tłumaczyć „we troje razem”.
O św. Joachimie i św. Annie nie wiemy jednak za dużo. Pismo Święte o nich nie wspomina. Trochę więcej światła na te postaci rzuca jeden z apokryfów - Protoewangelia Jakuba z końca II wieku. Z niego właśnie dowiadujemy się o imionach dziadków Jezusa. Wiemy też, że byli oni długo bezdzietni. Dopiero wytrwała modlitwa Joachima przez czterdzieści dni na pustyni wyjednała łaskę u Boga. Dar dany im w podeszłym wieku został przepowiedziany przez anioła, który określił mającą się narodzić córkę jako „radość ziemi”.
Zapewne św. Joachim i św. Anna byli dobrymi rodzicami, czego bezdyskusyjnym przykładem jest Maryja. Właśnie Ona przyjęła w pokorze Boże wybranie, spełniając Jego wolę wobec siebie. Podkreślił to sługa Boży Jan Paweł II 21 czerwca 1983 r. właśnie na Górze św. Anny, kiedy powiedział, że: „Syn Boży stał się człowiekiem dlatego, że Maryja stała się Jego Matką”.
W wielkiej mierze Maryja mogła stać się Matką Zbawiciela dzięki dobremu wychowaniu, które... Czytaj więcej

Biskup kaliski Damian Bryl przewodniczył Mszy św. z okazji obchodzonego Roku Arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Obchody odbyły się w Marszałkach, w miejscu gdzie bp Baraniak był internowany od 29 grudnia 1955 r. do 2 kwietnia 1956 r. - Dzisiaj honorujemy abpa Baraniaka jako niezłomnego pasterza, który w czasach stalinowskich dał niezwykle mocne świadectwo wierności Panu Bogu i Kościołowi - mówił w homilii salezjanin ks. dr Jarosław Wąsowicz.

Relacja p. Ewy Kotowskiej-Rasiak: https://diecezja.kalisz.pl/news/Marsza%C5%82ki:%20obchody%20z%20okazji%20Roku%20Arcybiskupa%20Baraniakarr

 

Objawienia Matki Bożej w Gietrzwadzie trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 roku. Głównymi wizjonerkami były: trzynastoletnia Justyna Szafryńska i dwunastoletnia Barbara Samulowska. Obie pochodziły z niezamożnych polskich rodzin.

Matka Boża objawiła się pierwszy raz Justynie, kiedy powracała z matką z egzaminu przed przystąpieniem do I Komunii Świętej. Następnego dnia „Jasną Panią” w postaci siedzącej na tronie z Dzieciątkiem Jezus pośród Aniołów nad klonem przed kościołem w czasie odmawiania Różańca zobaczyła też Barbara Samulowska. Na zapytanie dziewczynek: „Kto Ty jesteś?”. Odpowiedziała: „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta!”. Na pytanie: „Czego żądasz Matko Boża?”. Padła odpowiedź: „Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali Różaniec!”.

Dalej między wieloma pytaniami o zdrowie i zbawienie różnych osób, dzieci przedłożyły i takie: „Czy Kościół w Królestwie Polskim będzie oswobodzony?”, „Czy osierocone parafie na południowej Warmii wkrótce otrzymają kapłanów?”. W odpowiedzi usłyszały: „Tak, jeśli ludzie gorliwie będą się modlić, wówczas Kościół nie będzie prześladowany, a osierocone parafie otrzymają kapłanów!”.

Aktualność tych pytań potwierdzały prześladowania Kościoła katolickiego w Królestwie Polskim po Powstaniu Styczniowym przez carat i ograniczaniu jego wpływów w zaborze pruskim w okresie kulturkampfu. Odpowiedzi Matki Bożej przyniosły wtedy pocieszenie Polakom. I faktycznie się wypełniły.

Wpływ objawień na Warmii był ogromny. Nastąpiło przede wszystkim odrodzenie życia obyczajowego i podniesienie świadomości religijnej wiernych. Pięć lat po wydarzeniach, w sprawozdaniu z 27 września 1882 roku ks. Augustyn Weichsel pisał:... Czytaj więcej

 

Księga Wyjścia (Wj) 34, 4b-6. 8-9
Psalm (Ps): Księga Daniela 3, 52-55
2 List do Koryntian (2 Kor) 13, 11-13
Ewangelia św. Jana (J) 3, 16-18

 

Św. Grzegorz z Nazjanzu tak uczył o objawieniu tajemnicy Trójcy Świętej: “Stary Testament głosił wyraźnie Ojca, Syna zaś bardzo niejasno. Nowy objawił nam Syna i pozwolił dostrzec Bóstwo Ducha. Teraz Duch mieszka pośród nas i udziela nam jaśniejszego widzenia samego siebie” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 684). W podobny sposób dzisiejsza liturgia objawia nam tajemnicę Trójcy Świętej. Bóg Ojciec objawia się jako pełen miłosierdzia (Wj 34, 6), Ewangelia Jana objawia Syna Bożego jako Zbawiciela świata (J 3, 16-17), a św. Paweł włącza Ducha Świętego w tajemnicę Boga (2 Kor 13, 13).

 

“Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność” (Wj 34, 6). Jest to jeden z najważniejszych tekstów w Pięcioksięgu. Mojżesz doświadczył tego osobiście, gdy Pan Bóg przebaczył ludowi grzech bałwochwalstwa (Wj 32-33). Ten fragment przywołują prorocy w swoim wezwaniu narodu do nawrócenia (Micheasz 7, 18; Joel 2, 13), a Psalmista w swoich modlitwach (Ps 86, 5; 103, 8; 145, 8). To świadomość Bożego miłosierdzia pozwalała narodowi przetrwać ciężkie momenty historii wierząc, że gniew Boży trwa tylko przez chwilę, lecz jego miłosierdzie na wieki (Ps 30, 6). Wystarczyło aby naród okazał skruchę za... Czytaj więcej

Dla księży jest ono zachętą, by wpatrywali się w Chrystusa Kapłana, a dla wiernych – by nieśli kapłanom duchowe wsparcie.

Fot.: UNSPLASH.COM

Historia tego święta związana jest z hiszpańskim kontemplacyjnym Zgromadzeniem Sióstr Oblatek Chrystusa Kapłana, którego charyzmatem jest duchowe wsparcie dzieła uświęcenia kapłanów i kandydatów do kapłaństwa. Bp  José Maria Garcia Lahiguera, współzałożyciel zgromadzenia sióstr zwrócił się do Piusa XII z prośbą o ustanowienie dla tego zakonu święta patronalnego Chrystusa Kapłana. Jest ono obchodzone od 1952 r. Następnie zostało rozszerzone na Kościół w krajach języka hiszpańskiego i od 1973 r. obchodzone jest w czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego. Dlaczego akurat czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego?

Jest to dzień modlitw o uświęcenie kapłanów. Każdy pierwszy czwartek miesiąca jest w tradycji katolickiej uznawany za dzień poświęcony właśnie kapłaństwu urzędowemu. Inicjatorom tego święta przyświecał sens pięknego, paschalnego oświetlenia treści tego święta. Gdy mówimy o zakończonym okresie paschalnym, który konkluduje się uroczystością w niedzielę Zesłania Ducha Świętego to już w pierwszy czwartek po tej uroczystości kapłaństwo nabiera nowego znaczenia i wielkiego zakorzenienia  w kapłaństwie Jezusa Chrystusa, Jedynego Kapłana. Jedynego kapłana, który złożył jedyną ofiarę na ołtarzu krzyża i jako jedyny pośrednik stawia się za nami u Ojca. Kapłani, którzy kontynuują jego dzieło stają się alter christus. Stają się  jego przedstawicielami w każdej wspólnocie wierzących.

W czerwcu 2012 roku Ojciec Święty Benedykt XVI po zakończonym Roku Kapłańskim, a także po wielkim doświadczeniu Kościoła... Czytaj więcej

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Ukazały się im języki jakby z ognia i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym.

Obraz Jeana II Restouta z 1732 roku oddaje dobitnie wydarzenia z wieczernika

 

Dzieje Apostolskie, opowiadając nam o wydarzeniach mających miejsce w dniu Pięćdziesiątnicy, w którym Duch Święty zstąpił na uczniów naszego Pana w postaci języków ognia, czynią nas uczestnikami wielkiego objawienia się mocy Bożej, od którego Kościół rozpoczął swoją drogę wśród narodów. Zwycięstwo, które Chrystus - poprzez swoje posłuszeństwo, poświęcenie na Krzyżu oraz Zmartwychwstanie - odniósł nad śmiercią i nad grzechem, objawiło się wówczas w całej swej Boskiej jasności.

Uczniowie, którzy byli już świadkami chwały Zmartwychwstałego, doświadczyli w sobie mocy Ducha Świętego: ich umysły i serca otworzyły się na nowe światło. Szli za Chrystusem i przyjmowali z wiarą Jego naukę, ale nie zawsze byli w stanie zgłębić do końca jej sens: konieczne było przyjście Ducha prawdy, który sprawił, że wszystko zrozumieli. Wiedzieli, że tylko w Jezusie mogą znaleźć słowa życia wiecznego i byli gotowi iść za Nim i oddać za Niego życie. Byli jednak słabi i kiedy nadeszła godzina próby, uciekli, zostawili Go samego. W dniu Pięćdziesiątnicy wszystko to minęło: Duch Święty, który jest Duchem męstwa, uczynił ich niezachwianymi, pewnymi, odważnymi. Słowo Apostołów, silne i poruszające, rozbrzmiewa na... Czytaj więcej