Aktualności

W obliczu utrzymywania się nadużyć liturgicznych, Dykasteria Nauki Wiary w nocie „Gestis verbisque” potwierdza, że słowa i elementy ustanowione w zasadniczym obrzędzie każdego sakramentu nie mogą być zmieniane, ponieważ wtedy sakrament nie zaistnieje.

Nota Dykasterii Nauki Wiary opublikowana w sobotę 3 lutego nosi tytuł „Gestis verbisque”. Tekst, omówiony przez niedawne zgromadzenie plenarne dykasterii i zatwierdzony przez Papieża Franciszka, podkreśla, że formuły i elementy materialne, ustanowione w zasadniczym obrzędzie sakramentu, nie mogą być dowolnie zmieniane w imię kreatywności. Takie postępowanie sprawia w rzeczywistości, że sam sakrament jest nieważny, a więc nigdy nie zaistniał.

Prezentacja ks. kard. Fernándeza

Prezentując dokument, kardynał Victor Fernández, prefekt dykasterii, wyjaśnia jego genezę, a mianowicie „mnożenie się przypadków, gdy zaszła konieczność stwierdzenia nieważności sprawowanych sakramentów”, ze zmianami, co „doprowadziło z kolei do konieczności odnajdywania osób, których to dotyczyło, w celu powtórzenia obrzędu chrztu lub bierzmowania, a znaczna liczba wiernych słusznie wyraziła swoje oburzenie”. Jako przykład podano zmianę formuły chrztu, np. „Ja ciebie chrzczę w imię Stwórcy...” oraz „W imię taty i mamy... my ciebie chrzcimy”. Okoliczności te dotyczyły również pewnych kapłanów, którzy, „będąc ochrzczonymi przy użyciu formuł tego typu, odkryli z bólem nieważność swoich święceń oraz sakramentów sprawowanych do tej pory”. Kardynał wyjaśnia, że „podczas gdy w innych obszarach duszpasterskiego działania Kościoła jest dużo miejsca na kreatywność”, to w obszarze sprawowania sakramentów taka kreatywność „przekształca się raczej w... Czytaj więcej

Św. Błażej był biskupem Sebasty w Anatolii i w okrutny sposób został zamordowany za wiarę ok. 316 r. za panowania cesarza Licyniusza.

Tego dnia w wielu regionach udzielane jest tzw. błogosławieństwo św. Błażeja, uważanego m.in. za patrona chorób gardła. Podczas tej ceremonii duchowny błogosławi gardło dwiema skrzyżowanymi świecami.

Nie ma historycznych dowodów na to, skąd wziął się ten zwyczaj. Odnosi się do niego wiele legend, zwłaszcza w Kościołach wschodnich i w regionie alpejskim. Jedna z nich mówi, że swoją modlitwą św. Błażej uratował przed uduszeniem chłopca, któremu w gardle ugrzęzła ość. Prawdopodobnie też Błażej, zanim został biskupem, miał być lekarzem.

Święty Błażej od czasów średniowiecza jest czczony 3 lutego. Udzielane od XVI w. błogosławieństwo ma strzec także przed zarazą i bólami zębów. Święty jest patronem lekarzy, piekarzy, kapeluszników, wytwórców wosku, tkaczy, handlarzy wełną i muzykantów. Jest też czczony jako patron dobrej pogody oraz opiekun bydła. Należy do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli.

W sposób szczególny czci św. Błażeja chorwacki Dubrownik. Tego dnia ulice odświętnie udekorowane flagami z wizerunkiem św. Błażeja wypełniają ludzie w tradycyjnych strojach ludowych. Legenda głosi, że ten święty obronił Dubrownik. Ukazał się we śnie miejscowemu proboszczowi, ostrzegając przed ukrytymi koło przybrzeżnej wysepki statkami Wenecjan, planujących atak pod osłoną nocy. Flota wenecka wycofała się, widząc na murach Dubrownika przygotowania do obrony i alarm w mieście. Wkrótce po tym wydarzeniu ogłoszono... Czytaj więcej

Obraz Nicolasa Poussina

 

Rozpoczęły się pierwsze inwestycje związane z odtworzeniem drogi, jaką Święta Rodzina przebyła w Egipcie, uciekając przed prześladowaniami ze strony Heroda. Szlak promowany jest przez egipskie ministerstwo turystyki i ma znaleźć się na liście najważniejszych turystycznych atrakcji tego kraju.

Droga Świętej Rodziny liczyć będzie 3,5 tys. kilometrów i połączy dwadzieścia pięć różnych miejscowości. Na jej trasie znajdą się różne zabytki po obu stronach Nilu, upamiętniające trzyletnią ucieczkę do Egiptu.

Podróż rozpocznie się od obszaru starego Kairu, który jest znany ze swej Babilońskiej Twierdzy, gdzie Święta Rodzina mieszkała w jaskini, która znajduje się w kościele św. Sergiusza. Dalej trasa prowadziłaby m.in. do wioski Matariya, gdzie rośnie tzw. „Drzewo Maryi”, pod którym zgodnie z tradycją Święta Rodzina miała wypoczywać. Obejmowałaby też poświęcony Maryi kościół w Jabal al-Tayr, przy którym Jezus zostawił na skale odcisk swej dłoni, chroniąc rodziców przed spadającym głazem. Na końcu trasy byłby klasztor Dayr al-Muharrak, w gubernatorstwie Asjut, stojący w miejscu, gdzie zatrzymali się na ostanie sześć miesięcy, przed swym powrotem do Palestyny.

Droga Świętej Rodziny finansowana jest ze środków publicznych, przy wsparciu prywatnych przedsiębiorców i różnych organizacji międzynarodowych. Władze Egiptu liczą, że stanie się ona prawdziwą atrakcją i przyciągnie do tego kraju rzesze pielgrzymów i turystów. Prowadzone są też starania o to, by trasa została wpisana na mapę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Beata Zajączkowska/vaticannews.va/Kair/opublikowano 2 lutego 2021... Czytaj więcej

„Godność ludzka jest wartością ewangeliczną, której nie można lekceważyć bez wielkiej obrazy Stwórcy. Kościół występuje w obronie godności człowieka, nie potrzebuje systemów ideologicznych, żeby kochać i bronić człowieka. Kościół broni braterstwa, sprawiedliwości, pokoju. Występuje przeciw: wszelkim formom dominacji, zniewolenia, przemocy, dyskryminacji, gwałtu, zamachów na wolność religijną, agresji przeciw człowiekowi, i wszelkich zamachów na jego życie. Kościół jest obrońcą praw ludzkich. Kościół głosi prawdę, że wszelka własność prywatna jest obciążona hipoteką społeczną. Sobór Watykański II naucza: Aby wieść życie godne człowieka, nie wystarczy więcej mieć, lecz trzeba dążyć do tego, żeby więcej być"

Jan Paweł II w Meksyku 28 stycznia 1979 r.

Fot. Bogdan Myśliwiec

 

Gdy Jan Paweł II 45 lat temu odlatywał z Meksyku żegnał go „dywan światła”. Mieszkańcy tego dziewięciomilionowego miasta trzymali w rękach lusterka, aby z wysokości nieba zobaczył nie tylko blask szkła, ale i nadziei, którą pozostawił w sercach Meksykanów. Ta pamięć i miłość do Jana Pawła II żyje w tym kraju do dziś. Jeden z niezwykle pięknych monumentów stoi na placu przy katedrze w mieście Meksyk. Pomnik jest podziękowaniem dla Ojca Świętego za klucz do Jego serca, a historia jego powstania jest wyjątkowa. 

KUL/Małgorzata Rokoszewska/fragment

 

Pełna treść artykułu opublikowana: https://www.radiomaryja.pl/kosciol/klucz-do-serca-i-pomnik-z-kluczy-jan-pawel-ii-papiez-podrozy/

Zakończyło się radosne bożonarodzeniowe świętowanie i przyszedł moment na chwilę powagi i refleksji. W dniu 2 lutego będziemy obchodzić święto Ofiarowania Pańskiego, które upamiętnia ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej. Każdemu z nas bliższa jest jednak jego druga nazwa - Święto Matki Bożej Gromnicznej.

Według starej legendy Matka Boża odpędzała światłem gromnicy stado wilków od domów mieszkalnych. Taki widok można było dawniej zobaczyć na starych obrazkach czy świecach. Przysłowia ludowe mówią, że „Gdy w gromnice pięknie wszędzie, tedy dobra wiosna będzie” oraz „Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, to się zima długo wlecze”.

Tego dnia, podczas Mszy świętych, księża pobłogosławią świece, zwane gromnicami, które przyniosą ze sobą parafianie. Własną świecę można będzie odpalić od świecy przy głównym ołtarzu. Zapalona świeca symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Często świece, które przynoszą ze sobą parafianie na to święto, są świecami, które towarzyszą im już od Chrztu Św. czy I Komunii Św. Tradycja nakazuje, aby taką świecę przyozdobić i płonącą zanieść do domu, a następnie obejść z nią całe gospodarstwo, by chroniła przed nieszczęściami i żywiołami. Zgodnie też z tradycją, należy poświęconą świecę zapalać w trudnych chwilach, np. gdy zdarzy się burza z piorunami czy wichura. Zwłaszcza dawniej, gdy miały miejsce silne burze, zapalano takie właśnie świece w domach i stawiano je w oknach. Przed laty, gdy ludzie częściej umierali we własnych domach,... Czytaj więcej

"Św. Paweł rozpoczął wielkie apostołowanie w Syrii, Azji Mniejszej, Grecji, Macedonii, Italii, Hiszpanii. To tysiące przemierzonych kilometrów, to prawdziwy misyjny maraton. Jezus Chrystus stał się dla niego wszystkim w życiu i z Jego imieniem na ustach oddał swe życie ok. roku 67, gdy jako obywatel Rzymu został ścięty mieczem".

 

25 stycznia Kościół obchodzi pamiątkę nawrócenia Szawła (spolszczenie od Saul), późniejszego św. Pawła Apostoła. Nawrócenie to dokonało się pod bramami Damaszku i stało się świadectwem mocy oraz chwały Zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. Warto przypomnieć to wydarzenie, opisywane przez św. Łukasza, jego ucznia i towarzysza, w Dziejach Apostolskich (22, 3-21), gdyż w nim ukazała się w pełni moc Boża. W jednej chwili zagorzały wróg Jezusa staje się gorliwym i oddanym aż po ofiarę z życia wyznawcą Jego nauki. Dokonał się tajemniczy cud - sam św. Paweł o tym mówi - ale cud ten miał inny wydźwięk niż wielokrotnie pojawiające się na kartach Nowego Testamentu podobne zdarzenia. Nie dotyczył przywrócenia życia, wyleczenia z choroby, lecz ilustrował istotę wiary, polegającą na konieczności ciągłego nawracania się.

Nie bez znaczenia było to, że jeden z najważniejszych filarów Kościoła, który obok św. Piotra położył podwaliny pod tę wielowiekową budowlę, był człowiekiem nawróconym. Późniejsza działalność św. Pawła miała charakter misyjny: nawracanie pogan, pozyskiwanie ich dla Chrystusa i utwierdzanie w wierze. Epizod na drodze do Damaszku... Czytaj więcej

Wspominając św. Franciszka Salezego pamiętamy o mediach katolickich i dziękujemy, że one są, ale także chcemy modlić się o światło dla wszystkich zaangażowanych w te media, by znaleźli dobry sposób, aby dotrzeć z informacją, a także z formacją do jak najszerszej liczby odbiorców - powiedział KAI biskup kaliski Damian Bryl z okazji wspomnienia św. Franciszka Salezego, patrona dziennikarzy. Diecezja kaliska należy do nielicznego grona polskich diecezji, które posiadają wszystkie środki służące komunikacji społecznej - prasę, radio, telewizję internetową.

24 stycznia Kościół wspomina św. Franciszka Salezego, patrona dziennikarzy, była więc okazja, aby zapytać bpa Damiana Bryla i ks. Przemysława Kaczkowskiego, rzecznika prasowego diecezji kaliskiej jak postrzegają rolę mediów katolickich. 

Bp Bryl podkreślał, że media katolickie pełnią ważną funkcję w życiu Kościoła, bo przede wszystkim informują o tym co dzieje się, ale są też ważnym środkiem formacyjnym. - Media katolickie są dla nas wszystkich ważne, ponieważ z jednej strony informują nas żyjących w Kościele o tym co w naszej wspólnocie dzieje się, ale także wiedzę o Kościele przekazują społeczeństwu. Dzisiaj za przykładem św. Franciszka trzeba nam szukać sposobów, jak przekazać Dobrą Nowinę, którą przyniósł Jezus i to jest ważna rola mediów katolickich, czyli funkcja nie tylko informacyjna, ale także formacyjna  - zaznaczył biskup kaliski.

Ks. Przemysław Kaczkowski wskazał, że katolickość mediów wskazuje na ich powszechność. – Niejednokrotnie kojarzymy media katolickie z pewnego rodzaju elitarnością, to znaczy, że ich odbiorcami mają być tylko nieliczne, związane z Kościołem... Czytaj więcej