Aktualności

Fot. Magdalena Pijewska

 

Poruszył serca i umysły ludzi na całym świecie, zaskoczył młodych i starszych. Mówiono i pisano o nim w różnych zakątkach świata. Swoją dojrzałością zadziwił wszystkich. W dziejach historii Polski nie było dotąd nikogo, kto byłby tak popularny jak on. Spośród polskich świętych sławą mogą jedynie porównywać się z nim św. Jan Paweł II i św. Faustyna Kowalska.

Mimo że od jego śmierci upłynęły ponad cztery wieki, wciąż fascynuje kolejne pokolenia. Św. Stanisław Kostka, bo o nim mowa, urodził się 28 grudnia 1550 r. w rodzinie arystokratycznej. Jego ojciec, Jan Kostka, był kasztelanem zakroczymskim – ważną osobą w strukturach państwa polskiego, a dziadek – sekretarzem króla. Także inni jego krewni zajmowali eksponowane stanowiska w państwie polskim. Jednym słowem, była to zamożna, wpływowa rodzina magnacka.

Rodzina

II połowa XVI wieku to czas, w którym na ziemiach polskich dynamicznie rozwijał się protestantyzm i reformacja, prądy dążące do przeciwstawienia się Kościołowi katolickiemu oraz papieżowi. Działaniom reformatów towarzyszyło podsycanie nastrojów niezadowolenia wśród szlachty i magnaterii, co nieraz prowadziło do przejmowania siłą kościołów i ich grabienia.

Stanisław Kostka miał trzech braci i dwie siostry. Rodzicom zależało na dobrym wychowaniu i wykształceniu dzieci. Pierwsze nauki Stanisław pobierał w domu rodzinnym pod okiem Jana Bilińskiego. W wieku 14 lat wraz ze starszym bratem Pawłem udał się do Wiednia do renomowanej, znanej szkoły, prowadzonej przez jezuitów. Początkowo musiał zmierzyć się z tym, aby odnaleźć się z... Czytaj więcej

AVE CRUX

"To w Krzyżu jest Ci dana o Chryste wszelka władza,

taka władza, jakiej nikt inny nie ma,

... nad sercem człowieka".

Jan Paweł II, Kraków, Wawel, 10 VI 1987 r.

 

https://www.youtube.com/watch?v=Zdykc4bV8-Y

 

Homilia z mszy w katedrze wawelskiej 10 VI 1987 r.

 

 

Z pobłogosławionego przez Matkę Bożą 8 września 1877 r. źródełka pielgrzymi od lat czerpią wodę, która przynosi ulgę cierpiącym i liczne uzdrowienia.

Gietrzwałd (niem. Dietrichswalde) został założony przez Warmińską Kapitułę Katedralną. Pierwsze przejawy kultu Najświętszej Maryi Panny w Gietrzwałdzie pojawiają się w drugiej połowie XIV wieku. Związany najpierw był z pietą, a od XVI w. z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, umieszczonym w miejscowym kościele. Obraz przedstawia Maryję okrytą ciemnoniebieskim płaszczem, trzymającą na lewym ramieniu Dziecię, ubrane w długą, czerwoną sukienkę. W 1717 r. obraz został ozdobiony srebrnymi koronami. Kult obrazu potwierdzają liczne wota.

Gietrzwałd zamieszkiwali najpierw potomkowie dawnych Prusów, a potem głównie „Warmiacy”, potomkowie przybyszów z Polski, którzy od XIV wieku zasiedlali ten teren. Sytuacja uległa zmianie dopiero w drugiej połowie XIX stulecia. Germanizacja przebiegała coraz gwałtowniej, od momentu wprowadzenia ustaw uderzających w Kościół katolicki.

W 1873 r. język polski został zabroniony we wszystkich szkołach warmińskich, a pod wpływem kulturkampfu zaczęto rugować z Warmii niepokornych kapłanów i zgromadzenia religijne, z wyjątkiem tych, które zajmowały się działalnością charytatywną.

 

Objawienia maryjne w Gietrzwałdzie

27 czerwca 1877 r. 13-letnia Justyna Szafryńska wracała z kościoła w Gietrzwałdzie do domu. Przygotowywała się do I Komunii Świętej i właśnie zdała egzamin u proboszcza, ks. Augustyna Weichsela. Gdy na głos dzwonu odmówiła Anioł Pański, na klonie rosnącym koło plebanii zobaczyła niezwykłą jasność, a w niej biało ubraną postać, siedzącą na złocistym tronie, udekorowanym perłami.

Po chwili zauważyła... Czytaj więcej

Celem Olimpiady jest zachęcenie uczestników do życia na wzór św. Maksymiliana oraz rozbudzenie pragnienia poznania Pisma Świętego.
Olimpiada organizowana jest na czterech poziomach edukacyjnych:
– konkurs plastyczny dla przedszkoli i „zerówek”;
– konkurs plastyczny dla uczniów szkół podstawowych (klasy I-V);
– konkurs wiedzy o św. Maksymilianie dla uczniów szkół podstawowych (klasy VI-VIII);
– konkurs wiedzy o św. Maksymilianie dla uczniów szkół ponadpodstawowych.
Zgłoszenia uczestnictwa w Olimpiadzie dokonuje katecheta lub inny nauczyciel z danej szkoły na początku roku szkolnego.
Regulamin Olimpiady, formularz zgłoszeniowy oraz szczegółowe informacje: http://www.olimpiada.franciszkanie-warszawa.pl/index.php
Pytania można kierować na adres: olimpiada@franciszkanie-warszawa.pl

- Chciałbym zaprosić, abyśmy ten nowy rok spotkań podjęli jako szansę nawrócenia, życia bardziej duchem Jezusa, by był to czas, w którym będziemy zostawiać nasze stare, nieewangeliczne nawyki- mówił bp Damian Bryl do wspólnoty Ruchu Światło-Życie podczas Mszy św. dziękczynnej w ramach Powakacyjnej Pielgrzymki Ruchu Światło-Życie. Eucharystia w kaplicy seminaryjnej zainaugurowała kolejny rok formacji oazowej w diecezji kaliskiej.

W homilii celebrans odwołując się do dzisiejszego czytania św. Pawła z Listu do Koryntian podkreślał, że wspólnota ma żyć przede wszystkim Słowem Bożym. - W naszych wspólnotach słuchamy razem Słowa Bożego, rozważamy je, dzielimy się nim, ale ważne jest, żeby to słowo kształtowało życie, nasze osobiste i także naszych wspólnot – powiedział kaznodzieja. Akcentował, że człowiek ciągle potrzebuje pokornego nawracania. - Człowiek pokorny potrafi uznać prawdę o sobie. Uważajmy na pychę, która niszczy naszą drogę z Jezusem – zaznaczył hierarcha. Stwierdził, że droga apostołów i uczniów to droga krzyża i wierności Jezusowi. – Droga krzyża nie polega na tym, żeby teraz szukać tego, co trudne, ale droga krzyża to jest droga podjęcia konsekwencji, które wynikają z naszego posłuszeństwa Jezusowi – przekonywał bp Bryl. Podczas Mszy św. biskup kaliski Damian Bryl wręczył świecę nowej parze rejonu ostrowskiego Małgorzacie i Szymonowi Boguckim. Nowym moderatorem Ruchu Światło-Życie rejonu ostrowskiego został ks. Maciej Krulak. Podziękowano także poprzedniej parze rejonu ostrowskiego Reginie i Mariuszowi Modrzyńskim. Wraz z biskupem kaliskim Damianem Brylem Mszę św. koncelebrowali ks. Daniel Zarębski, moderator diecezjalny Ruchu... Czytaj więcej

8 września wspominamy ze czcią i wdzięcznością narodziny Matki Bożej. Święto to pobudza nas w szczególny sposób do dziękczynienia za ten wielki dar Bożej Miłości.

Rodzi się bowiem Ta, która - jak śpiewamy w jednej z pieśni maryjnych - została „przed wiekami przejrzana i za Matkę wybrana, Jezusowi Chrystusowi Niepokalana” (pieśń Witaj, Święta...). Kościół, ciesząc się Maryją, woła w dzień Jej święta słowami liturgii: „Twoje narodzenie, Bogurodzico Dziewico, zwiastowało radość całemu światu; z Ciebie się narodziło Słońce sprawiedliwości, Chrystus, który jest naszym Bogiem. On uwolnił nas od potępienia i przywrócił nam łaskę. On zwyciężył śmierć i dał nam życie wieczne” (antyfona na „benedictus”). Przeto Kościół nazywa Ją Gwiazdą Zaranną zwiastującą już bliski wschód słońca, czyli spełnienie obietnicy. „Istotnie, tak jak gwiazda owa, «jutrzenka», poprzedza wschód słońca, tak Maryja, od swego Niepokalanego Poczęcia, poprzedziła przyjście Zbawiciela, wschód Słońca sprawiedliwości w dziejach rodzaju ludzkiego” (Jan Paweł II, Redemptoris Mater, nr 3).

Ewangelia nie mówi o narodzeniu Maryi. Gdy św. Mateusz kończy rodowód Chrystusa słowami: „Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem” (Mt 1, 16), wymienia Ją po raz pierwszy i od razu ukazuje jako Matkę Zbawiciela. Boskie macierzyństwo było główną przyczyną narodzenia się Maryi. Ona po to została stworzona, aby porodzić Jezusa Chrystusa. Ewangelia nie wymienia też imion rodziców Maryi i miejsca Jej narodzenia. Braki te uzupełniają pisma apokryficzne, które są ważnym przekazem wiary chrześcijan żyjących w pierwszych wiekach.... Czytaj więcej