Gromnica


Ludowy poeta z Limanowszczyzny, Józef Strug, tak przed wielu laty pisał o Gromnicznej świecy: 

Gdy życie nasze dobiegnie do końca, 
Gdy Bóg ostatnie godziny policzy, 
Niech nam zaświeci, jak promienie słońca, 
Światło gromnicy. 

Gdy nasze czoło pot śmiertelny zrosi, 
Gdy nasze łoże obstąpią szatani, 
Twojej obrony niech każdy uprosi – 
Gromniczna Pani! 

Kiedy nad nami zawisną czarne chmury, 
Gdy na wsze strony lecą błyskawice, 
Gdy ciemność straszna od dołu do góry: 
Święćmy gromnice! 

Matko Najświętsza! My nędzni grzesznicy, 
Pod Twoją obronę się uciekamy, 
Przed Twym obrazem, przy świetle gromnicy, 
Ciebie błagamy! 

Tyś jasna gwiazda na morzu żywota, 
Pokus się o Cię rozbiją bałwany! 
Kto się ucieka do Cię, Matko złota, 
Jest wysłuchany. 

Bądź nam Matką w życiu i przy zgonie, 
Niech Twoja łaska zawsze nam przyświeca, 
Niech nasza miłość ku Tobie zapłonie 
Jako gromnica!



Żródło: FORUM TRADYCJI KATOLICKIEJ