W Polsce święto Ofiarowania Pańskiego ma charakter maryjny – stąd nazywane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej. Nazwa pochodzi od gromów, przed którymi strzec miały stawiane podczas burzy w oknach zapalone świece.
Świeca gromniczna towarzyszy nam w najważniejszych momentach życia – od narodzin, przez chrzest, pierwszą Komunię Świętą, bierzmowanie, ślub aż do śmierci. Dawniej na wsi gromnicę zapalano w czasie burz i nawałnic.
Gromnica jest dzisiaj nieco zapomniana. Najważniejsze, abyśmy nie zapominali o głównych treściach obchodu święta, o prawdach teologicznych, czyli ofiarowaniu Jezusa. Warto też pamiętać, że w tradycji ludowej wypracowano piękny wymiar tego obchodu, czyli ukazanie Matki Bożej, która ofiarowuje nam światło świata. Dlatego w Polsce święto ma charakter zdecydowanie maryjny – nazywane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej.
Świeca jest znakiem Chrystusa zmartwychwstałego. Dlatego też w modlitwach pojawia się wołanie, by Jezus stał się dla zmarłego światłością. Gromnica w rękach zmarłego, bądź stojąca przy jego łóżku, jest znakiem przejścia do wieczności.
Modlitwa za wstawiennictwem Matki Bożej Gromnicznej utrwala w naszych sercach światło wiary.
Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd.