Autor: Redakcja

Kaplica świętej Kingi, położona 101 metrów pod ziemią w Kopalni Soli „Wieliczka”, to nie tylko miejsce modlitwy, ale również wyjątkowy pomnik sztuki i historii. Powstała w 1896 roku i do dziś zachwyca odwiedzających swoją niezwykłą atmosferą oraz bogactwem artystycznym. 

 

Kaplica św. Kingi, zlokalizowana w województwie małopolskim, jest jedną z najważniejszych atrakcji turystycznych Kopalni Soli „Wieliczka”. Ma około 12 metrów wysokości, 18 metrów szerokości i 54 metry długości. Budowa kaplicy trwała ponad 70 lat, a jej wystrój jest dziełem kilku pokoleń artystów, którzy pracowali nad rzeźbami i dekoracjami z soli. Ostatnie z nich, w tym pomnik św. Jana Pawła II, zostały ukończone na przełomie XX i XXI wieku. Od 1994 roku we wnęce stołu ołtarzowego znajdują się relikwie św. Kingi. Kaplica jest miejscem, gdzie regularnie odbywają się msze święte, szczególnie z okazji imienin patronki oraz św. Barbary, a także pasterki. Dzięki doskonałej akustyce, kaplica jest również wykorzystywana jako miejsce koncertów, w tym występów takich artystów jak Blackmore’s Night czy Nigel Kennedy.

Trzyczęściowy ołtarz

Centralnym elementem Kaplicy św. Kingi jest imponujący trzyczęściowy ołtarz wykonany przez Józefa Markowskiego. Początkowo ołtarz zdobił obraz olejny Ferdynanda Olesińskiego, przedstawiający św. Kingę oraz górnika wręczającego jej pierścień wydobyty z soli. W 1914 roku obraz zastąpiono figurą św. Kingi, wykutą w soli przez Markowskiego.

Płaskorzeźba „Ostatnia Wieczerza”

Na jednej ze ścian... Czytaj więcej

– Pierwszym środowiskiem przekazu wiary i szkołą wzrastania w wierze jest rodzinny dom – mówił biskup rzeszowski Jan Wątroba, który 3 lipca przewodniczył w Narodowym Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu comiesięcznym modlitwom w intencji rodzin i obrony życia poczętego.

Temat lipcowego spotkania był związany z V Światowym Dniem Dziadków i Osób Starszych: „Dziadkowie i babcie skarbem rodziny”. 

W homilii bp Jan Wątroba podkreślał, że każdy niesie przez życie wspomnienie rodzinnego domu, jego wygląd, atmosferę, osoby w nim mieszkające, różne wydarzenia, wyjścia i powroty, spotkania i rozstania. – Pewnie dla większości z nas dom to kochające twarze rodziców, rodzeństwa, dziadków. Dom to bezpieczna przystań, to uroki dzieciństwa, wieku szkolnego, rodzinnych spotkań, rozmów, wspólnej pracy i modlitwy. Jeśli mieliśmy szczęście w takim domu wzrastać i doznać jego dobrodziejstw to jest dziś miejsce i sposobność, by dziękować Panu Bogu za tę łaskę, by pomodlić się serdecznie za tych, którzy nam taki dom stworzyli i w nim obdarowali nas swoją miłością – powiedział celebrans.

Wskazał, że dom rodzinny to niezastąpiona szkoła wiary, ewangelicznego stylu życia, szkoła cnót i zasad moralnych, postaw patriotycznych, bezinteresownej służby i ofiarnej miłości, a w tej szkole wiary wyjątkową rolę pełnią babcie i dziadkowie, którym w 1999 r. papież Jan Paweł II poświęcił specjalny list.

- „Ludzie starzy pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. To oni są strażnikami pamięci zbiorowej a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które... Czytaj więcej

26 czerwca, podczas uroczystego zakończenia Oktawy Bożego Ciała, kultywowaliśmy piękny i głęboko zakorzeniony w naszej tradycji zwyczaj święcenia wianków i kwiatów. Dawniej takie poświęcone wianki wieszano nad drzwiami domów, przy świętych obrazach czy w budynkach gospodarczych. Wierzono, że chronią przed złem, burzami, chorobami i wszelkim nieszczęściem. W tradycji Kościoła wianki to znak wdzięczności Bogu za Jego dary – za plony, zioła, kwiaty i całe piękno stworzenia. Panie, Boże wszechświata, Ty sprawiasz, że na ziemi rosną trawy, zioła i zboża na pożywienie ludziom i zwierzętom. Od Ciebie pochodzi obfitość wody i promieni słońca dla pól, sadów, ogrodów, łąk, pastwisk i lasów, aby wszystko, co się zieleni i rozkwita, owocowało, gdy przyjdzie czas zbiorów. Prosimy Cię, pobłogosław przyniesione ku Twojej czci pierwociny zieleni tego roku: młode pędy zbóż, trawy, zioła i kwiaty. Zachowaj je od suszy, gradu, powodzi i wszelkiej szkody, aby wszędzie wzrastały, radowały oczy, przynosiły obfity owoc i mogły służyć zdrowiu ludzi i zwierząt. Spraw także, abyśmy trwając w Chrystusie jak gałązki w winnym krzewie i umocnieni Jego miłością w Eucharystii, mogli przynosić owoce dobrych czynów ku Twojej chwale. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Na zakończenie oktawy Bożego Ciała panie przyniosły własnoręcznie wykonane, przepiękne wianki - dziękujemy za ten wyraz wiary i tradycji.

Tekst i fot. Katarzyna Dudka-Kania

Czytaj więcej

Fot.: Maria Dąbik, Krzysztof Dąbik

[caption id="attachment_17271" align="aligncenter" width="600"] [/caption]

Czytaj więcej