O objawieniach w Lourdes
Ojciec Święty bł. Pius IX ogłosił 8 XII 1854 roku bullą „Ineffabilis Deus” dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Znaczy to, że Bóg wybrawszy od wieków Maryję na Matkę swojego Syna, zachował ją od wszelkiej zmazy grzechu i obdarzył pełnią łaski. W cztery lata później Matka Boża objawiła się skromnej, ubogiej 14-letniej dziewczynce Marii Bernadetcie Soubirous, wyniesionej w 1933 roku do chwały świętych. Miało to miejsce 11 II 1858 roku we Francji, w grocie nad rzeką Gave w Lourdes. W następnych miesiącach, do 16 VI 1854 roku, Bernadetta była świadkiem osiemnastu objawień.
Bernadetta w taki oto sposób opisała swoje pierwsze spotkanie z Matką Bożą: „Usłyszałam hałas, jakby podmuch wiatru, wtedy odwróciłam głowę w kierunku łąki. Widziałam, że drzewa się nie poruszały, więc powróciłam do ściągania butów. Znowu usłyszałam ten sam hałas. Kiedy podniosłam głowę w stronę groty, ujrzałam Panią ubraną na biało. Miała białą suknię, biały welon, w pasie błękitną szarfę i różę na każdym bucie — żółtą, w takim samym kolorze jak łańcuszek jej różańca. Trochę się wystraszyłam. Sądziłam, że to złudzenie. Przecierałam oczy. Jeszcze raz popatrzyłam i widziałam cały czas tę samą Panią. Wsunęłam rękę do kieszeni i znalazłam mój różaniec. Zrobiłam znak krzyża. Lęk, jaki odczuwałam, zniknął. Uklękłam. Odmówiłam różaniec w obecności tej pięknej Pani. Zjawa przesuwała różańcowe paciorki, ale nie poruszała wargami. Kiedy skończyłam różaniec —... Czytaj więcej