Aktualności
Otwarcie muzeum św. Wojciecha w Cieszęcinie
Drewniany cieszęciński kościółek umieszczony na wzgórzu, unoszący się wieżyczką, otoczony morenowymi pagórkami, malowniczymi łąkami kryje w sobie wiele tajemnic. Tajemnic, które nieśmiało odkrywa każdego dnia historia. Historia każdego z nas. To ten niepozorny Dom Boży stał się świadkiem naszych wzruszeń i radości, żalu i pożegnań, skruchy i powrotu, miłości i pojednania, przebaczenia i wiary. W nim chowamy nasze myśli i modlitwy, które tylko Bóg słyszy. Czas, który tu upłyną ukrył wiele pamiątek i wspomnień, które znalazły obecnie swoje miejsce w muzeum parafialnym Św. Wojciecha.
Pomieszczenie muzealne znajduje się w budynku gospodarczym na terenie podwórka plebańskiego, dokładnie w odnowionej stodole. Pomysł stworzenia tegoż miejsca zrodził się w latach 2006/2007. Jego autorem jest Ojciec Tadeusz Hojka, proboszcz i kustosz Sanktuarium św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Cieszęcinie. Ojciec proboszcz realizację powyższego pomysłu rozpoczął w czasie swojego pierwszego pobytu w Cieszęcinie w roli gospodarza parafii. Dokończył dzieło w roku 2022. W pierwszej kolejności odnowił i odrestaurował budynki gospodarcze, m.in. stodołę, w której znajduje się izba muzealna. Całkowity koszt przedsięwzięcia w tym roku wyniósł 55 tyś. złotych, a został sfinansowany z funduszy parafialnych, za co należy podziękować wszystkim ofiarodawcom.
Gromadzenie i zabezpieczenie eksponatów, których znaczna część należy do zabytków, co potwierdzają - wykonane przez specjalistów w zakresie historii sztuki - karty zabytków ruchomych, Ojciec proboszcz rozpoczął w roku 2006. Odnalezione w kościelnych zakamarkach pamiątki zapoczątkowały kilkunastoletni okres gromadzenia eksponatów w... Czytaj więcej
DOŻYNKI PARAFIALNE – KOLONIA OSIEK 2022
Św. Stanisław Kostka – drogi do świętości
Fot. Magdalena Pijewska
Poruszył serca i umysły ludzi na całym świecie, zaskoczył młodych i starszych. Mówiono i pisano o nim w różnych zakątkach świata. Swoją dojrzałością zadziwił wszystkich. W dziejach historii Polski nie było dotąd nikogo, kto byłby tak popularny jak on. Spośród polskich świętych sławą mogą jedynie porównywać się z nim św. Jan Paweł II i św. Faustyna Kowalska.
Mimo że od jego śmierci upłynęły ponad cztery wieki, wciąż fascynuje kolejne pokolenia. Św. Stanisław Kostka, bo o nim mowa, urodził się 28 grudnia 1550 r. w rodzinie arystokratycznej. Jego ojciec, Jan Kostka, był kasztelanem zakroczymskim – ważną osobą w strukturach państwa polskiego, a dziadek – sekretarzem króla. Także inni jego krewni zajmowali eksponowane stanowiska w państwie polskim. Jednym słowem, była to zamożna, wpływowa rodzina magnacka.
Rodzina
II połowa XVI wieku to czas, w którym na ziemiach polskich dynamicznie rozwijał się protestantyzm i reformacja, prądy dążące do przeciwstawienia się Kościołowi katolickiemu oraz papieżowi. Działaniom reformatów towarzyszyło podsycanie nastrojów niezadowolenia wśród szlachty i magnaterii, co nieraz prowadziło do przejmowania siłą kościołów i ich grabienia.
Stanisław Kostka miał trzech braci i dwie siostry. Rodzicom zależało na dobrym wychowaniu i wykształceniu dzieci. Pierwsze nauki Stanisław pobierał w domu rodzinnym pod okiem Jana Bilińskiego. W wieku 14 lat wraz ze starszym bratem Pawłem udał się do Wiednia do renomowanej, znanej szkoły, prowadzonej przez jezuitów. Początkowo musiał zmierzyć się z tym, aby odnaleźć się z... Czytaj więcej
PRE-KANY
Święto Podwyższenia Krzyża Św.
AVE CRUX
"To w Krzyżu jest Ci dana o Chryste wszelka władza,
taka władza, jakiej nikt inny nie ma,
... nad sercem człowieka".
Jan Paweł II, Kraków, Wawel, 10 VI 1987 r.
https://www.youtube.com/watch?v=Zdykc4bV8-Y
Homilia z mszy w katedrze wawelskiej 10 VI 1987 r.
Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa!
Kiedy na górze w Galilei Pan mówi do apostołów: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28, 18), wówczas nasza myśl i serce zwraca się do Krzyża.
To w Krzyżu jest Ci dana, o Chryste, „wszelka władza”, taka władza, jakiej nikt inny nie ma w dziejach świata.
To w Krzyżu jest moc Odkupienia człowieka, w imię której apostołowie słyszą: Idźcie... nauczajcie wszystkie narody.
To w Krzyżu Chrystusa Bóg Trójjedyny: Ojciec, Syn i Duch Święty stał się życiem dusz nieśmiertelnych. A początek tego życia stanowi chrzest.
To w Krzyżu, w tym — po ludzku znaku hańby — stałeś się, o Chryste, Pasterzem naszych dusz i Panem dziejów.
Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa!
Ave Crux.
2. W Krzyżu „poznaliśmy miłość” (1 J 3, 16), tę miłość... Czytaj więcej
Gietrzwałd. Jedyne w Polsce objawienia maryjne uznane przez Kościół
Z pobłogosławionego przez Matkę Bożą 8 września 1877 r. źródełka pielgrzymi od lat czerpią wodę, która przynosi ulgę cierpiącym i liczne uzdrowienia.
Gietrzwałd (niem. Dietrichswalde) został założony przez Warmińską Kapitułę Katedralną. Pierwsze przejawy kultu Najświętszej Maryi Panny w Gietrzwałdzie pojawiają się w drugiej połowie XIV wieku. Związany najpierw był z pietą, a od XVI w. z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, umieszczonym w miejscowym kościele. Obraz przedstawia Maryję okrytą ciemnoniebieskim płaszczem, trzymającą na lewym ramieniu Dziecię, ubrane w długą, czerwoną sukienkę. W 1717 r. obraz został ozdobiony srebrnymi koronami. Kult obrazu potwierdzają liczne wota.
Gietrzwałd zamieszkiwali najpierw potomkowie dawnych Prusów, a potem głównie „Warmiacy”, potomkowie przybyszów z Polski, którzy od XIV wieku zasiedlali ten teren. Sytuacja uległa zmianie dopiero w drugiej połowie XIX stulecia. Germanizacja przebiegała coraz gwałtowniej, od momentu wprowadzenia ustaw uderzających w Kościół katolicki.
W 1873 r. język polski został zabroniony we wszystkich szkołach warmińskich, a pod wpływem kulturkampfu zaczęto rugować z Warmii niepokornych kapłanów i zgromadzenia religijne, z wyjątkiem tych, które zajmowały się działalnością charytatywną.
Objawienia maryjne w Gietrzwałdzie
27 czerwca 1877 r. 13-letnia Justyna Szafryńska wracała z kościoła w Gietrzwałdzie do domu. Przygotowywała się do I Komunii Świętej i właśnie zdała egzamin u proboszcza, ks. Augustyna Weichsela. Gdy na głos dzwonu odmówiła Anioł Pański, na klonie rosnącym koło plebanii zobaczyła niezwykłą jasność, a w niej biało ubraną postać, siedzącą na złocistym tronie, udekorowanym perłami.
Po chwili zauważyła... Czytaj więcej
XVII Ogólnopolska Franciszkańska Olimpiada Wiedzy o św. Maksymilianie
Celem Olimpiady jest zachęcenie uczestników do życia na wzór św. Maksymiliana oraz rozbudzenie pragnienia poznania Pisma Świętego.
Olimpiada organizowana jest na czterech poziomach edukacyjnych:
– konkurs plastyczny dla przedszkoli i „zerówek”;
– konkurs plastyczny dla uczniów szkół podstawowych (klasy I-V);
– konkurs wiedzy o św. Maksymilianie dla uczniów szkół podstawowych (klasy VI-VIII);
– konkurs wiedzy o św. Maksymilianie dla uczniów szkół ponadpodstawowych.
Zgłoszenia uczestnictwa w Olimpiadzie dokonuje katecheta lub inny nauczyciel z danej szkoły na początku roku szkolnego.
Regulamin Olimpiady, formularz zgłoszeniowy oraz szczegółowe informacje: http://www.olimpiada.franciszkanie-warszawa.pl/index.php
Pytania można kierować na adres: olimpiada@franciszkanie-warszawa.pl