Autor: Redakcja
Papież do Polaków: módlcie się o dar jedności
Dzień Babci i Dziadka
Powstanie styczniowe ukształtowało pokolenia Polaków
"Bitwa pod Lututowem 15 czerwca 1863 roku". Rycina zamieszczona w czasopiśmie "Breslauer Zeitung" w 1863 roku.
Nawrócenie Świętego Pawła
Życiorys Św. Pawła
Był tylko 10 lat młodszy od Jezusa, ale nigdy osobiście Go nie spotkał. Świadectwa podają, że urodził się pomiędzy 7 a 10 rokiem po Chrystusie w Tarsie, mieście leżącym na terenie dzisiejszej Turcji, blisko granicy z Syrią. Miasto to było wówczas typowym bliskowschodnim skupiskiem kulturowo-religijnym. Grecy, Rzymianie, Żydzi i inne mniejsze narody tworzyły społeczność, która – chociaż w każdym z przypadków nakazywała pielęgnowanie własnej odrębności – nieuchronnie przenikała się i na siebie oddziaływała. Tamtejsi Żydzi często posługiwali się podwójnym imieniem. W przypadku Pawła było to żydowskie imię Szaweł (Saul – ‘uproszony u Boga’) i grecko-łacińskie Paulus (wskazywało prawdopodobnie na jego niski wzrost). To drugie imię z czasem stało się jego imieniem chrześcijańskim i pod nim zaczęto rozpoznawać go jako apostoła.
Szaweł, jak przystało na kogoś wychowanego w kulturalnym tyglu, biegle władał językami aramejskim i greckim. Zwyczajem było, że jako młody faryzeusz, należący do pokolenia Beniamina, musiał wyuczyć się jakiegoś rzemiosła. Nauczył się wyrabiania tkanin namiotowych.
W młodości Szaweł został wysłany przez ojca do Jerozolimy, aby pogłębić znajomość Tory. Tam trafił do jednej z najlepszych szkół rabinicznych mistrza Gamaliela. Po jej ukończeniu stał się zagorzałym tropicielem i prześladowcą chrześcijan. Około 34 roku był świadkiem kamienowania Szczepana, diakona i pierwszego chrześcijańskiego męczennika. Później angażował się w prześladowanie chrześcijan w Jerozolimie. Trwało to do roku 35, kiedy to wyposażony w listy polecające kapłanów żydowskich... Czytaj więcej
750. rocznica śmierci bł. Euzebiusza – założyciela zakonu paulinów
„Pawełki” u ojców Paulinów
15 stycznia w jasnogórskim klasztorze odbędą się „Pawełki”. Uroczystość ku czci św. Pawła Pierwszego Pustelnika to jedno z ważniejszych wydarzeń w Zakonie Paulinów.
W połowie stycznia do Bazyliki Jasnogórskiej zapraszani są wszyscy, którzy chcą włączyć się w uroczyste zakończenie Nowenny do Świętego Pawła z Teb. Więcej na ten temat mówi o. Andrzej Grad – dyrektor Radia Jasna Góra.
– „Pawełki” to zwyczajowa nazwa Nowenny przed uroczystością św. Pawła Pierwszego Pustelnika. Ta Nowenna jest o tyle szczególna, że poprzez śpiewane hymny, przypominamy życiorys św. Pawła – jego bycie sam na sam na pustyni, tylko z Bogiem. Przybliżając w taki sposób historię świętego, chcemy pokazywać, że nadal jest on postacią aktualną – przykładem człowieka, który zaufał Bogu.
Dlatego w niedzielę po 15 stycznia odbędzie się zewnętrzna uroczystość, na którą Paulini zapraszają szczególnie dzieci oraz kobiety w stanie błogosławionym.
– Poprzez wstawiennictwo św. Pawła Pustelnika pragniemy modlić się za dzieci i oddawać je Panu Bogu. Chcemy też dać zasmakować im darów pustyni. Tego dnia dzieci obdarowane będą daktylami i figami, czyli owocami, którymi najprawdopodobniej żywił się św. Paweł – dodaje o. Andrzej Grad.
Święty Paweł Pustelnik jest patriarchą Zakonu Paulinów. Urodził się w Tebach – starożytnej stolicy faraonów. W czasie prześladowań chrześcijan porzucił wszystko, co posiadał, odszedł na pustkowie i zamieszkał w jaskini. Jako pustelnik spędził samotnie kilkadziesiąt lat, modląc się. W ikonografii przedstawiany jest w tkanej sukni z liści palmowych. Jego atrybuty to... Czytaj więcej
Święto Chrztu Pańskiego
Kościół katolicki obchodzi dziś w liturgii święto Chrztu Pańskiego. Kończy ono okres Bożego Narodzenia, choć w polskiej tradycji jeszcze do 2 lutego śpiewa się kolędy i nie rozbiera się szopki.
Święto Chrztu Pańskiego obchodzone jest w pierwszą niedzielę przypadającą po uroczystości Objawienia Pańskiego.
Najstarszej tradycji tego święta należy szukać w liturgii Kościoła wschodniego, ponieważ pomimo wyraźnego udokumentowania w Ewangeliach chrzest Jezusa nie posiadał w liturgii rzymskiej oddzielnego święta. Dekretem Świętej Kongregacji Obrzędów z 23 marca 1955 r. ustanowiono na dzień 13 stycznia, w miejsce dawnej oktawy Epifanii, wspomnienie chrztu Jezusa Chrystusa. Posoborowa reforma kalendarza liturgicznego w 1969 r. określiła ten dzień jako święto Chrztu Pańskiego. Pominięto wyrażenie "wspomnienie" i przesunięto jego termin na niedzielę przypadająca po 6 stycznia.
Teksty modlitw związane ze świętem Chrztu Pańskiego odzwierciedlają bardzo dokładnie i szczegółowo przekazy Ewangelii. Podkreślają przy tym związek tego święta z uroczystością Objawienia Pańskiego. Chrystus już jako dorosły, 30-letni mężczyzna, przychodzi nad brzeg Jordanu, by z rąk Jana Chrzciciela, swojego poprzednika, przyjąć chrzest. Chociaż sam nie miał grzechu, nie odsunął się od grzesznych ludzi: wraz z nimi wstąpił w wody Jordanu, by dostąpić oczyszczenia. W ten sposób uświęcił wodę. Najszczegółowiej to wydarzenie zrelacjonował św. Mateusz, choć opis chrztu Jezusa zostawili wszyscy trzej synoptycy.
W dniu chrztu Jezus został przedstawiony przez swojego Ojca jako Syn posłany dla dokonania dzieła zbawienia. Misję Chrystusa potwierdza swym świadectwem Bóg Ojciec.... Czytaj więcej