Aktualności

Zesłanie Ducha Świętego to urodziny Kościoła, bo właśnie wtedy - jak pisze św. Łukasz w Dziejach Apostolskich - grono Apostołów zostało „uzbrojone mocą z wysoka", a Duch Święty czyni z odkupionych przez Chrystusa jeden organizm - wspólnotę.

Ilustracja Zesłania Ducha Świętego, XII wiek

Na zgromadzonych w Wieczerniku Apostołów Jezus Chrystus zesłał Ducha Pocieszyciela, by Ten doprowadził do końca dzieło zbawienia. W ten sposób rozpoczyna się nowy etap - czas Kościoła, który ożywiony darem z nieba rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu w Chrystusie. Duch Święty dzięki swoim darom: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej, uzdalnia wiernych do dojrzałej obecności w świecie. Symbole Ducha Świętego to: woda, namaszczenie, ogień, obłok i światło, pieczęć, ręka, palec, gołębica.

Dary Ducha Świętego, które otrzymujemy dzięki łasce Bożej:

- Dar Mądrości - łaska postrzegania wszystkiego oczami Boga. Duch Święty czyni chrześcijanina po prostu mądrym. Nie oznacza to, że mamy odpowiedź na wszystko i wszystko wiemy, ale posiadamy umiejętność rozeznania, kiedy dana rzecz jest od Boga, a kiedy nie jest. Innymi słowy: chodzi o rozeznanie, co mnie prowadzi do Boga, a co od Niego oddala.

- Dar Rozumu - rozbudza w nas zdolność wyjścia poza zewnętrzny aspekt rzeczywistości, ułatwia poznanie głębi myśli Boga oraz Jego planu zbawienia. Nie oznacza to oczywiście, że chrześcijanin może zrozumieć wszystko... Czytaj więcej

40 dni po Zmartwychwstaniu Chrystusa Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Od 2004 r. w Polsce zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów uroczystość obchodzona jest w przypadającą dzisiaj VII Niedzielę Wielkanocną. Zmiana podyktowana była chęcią umożliwienia udziału w uroczystościach większej liczbie wiernych. W Polsce w przeciwieństwie do wielu innych krajów ten dzień (czwartek) nie jest ustawowo wolny od pracy.

Przekazy ewangeliczne są zgodne co do tego, że Jezus Chrystus po 40. dniach od swojego Zmartwychwstania z ciałem i duszą wstąpił do nieba. Tradycja Kościoła katolickiego we Wniebowstąpieniu Pańskim widzi nie tylko dopełnienie dzieła krzyża, ale również wyniesienie natury ludzkiej ponad wszystkie stworzenia.

Samo określenie „Wniebowstąpienie Pańskie” pochodzi z opisu, przekazanego przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich: „Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej.” (Dz 1, 9-12).

– „Zmartwychwstanie Pańskie jest naszą nadzieją. Wniebowstąpienie zaś jest naszym uwielbieniem.... Czytaj więcej

23 maja 2025 roku dzieci pierwszokomunijne wraz z rodzicami, a niektóre również z dziadkami, odbyły pielgrzymkę do Archikatedralnej Bazyliki Prymasowskiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Wojciecha w Gnieźnie. Nie mogło również zabraknąć proboszcza naszej parafii – ojca Tadeusza. Pielgrzymka była dziękczynieniem Panu Bogu za przyjęcie przez dzieci dwóch sakramentów: pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Naszym pielgrzymowaniem chcieliśmy także wyrazić wdzięczność za 30 lat obecności relikwii św. Wojciecha w kościele parafialnym oraz za ustanowienie Sanktuarium św. Wojciecha w Cieszęcinie przez ówczesnego biskupa Stanisława Napierałę.

W południe uczestniczyliśmy w Mszy Świętej w pięknej bazylice, przy grobie św. Wojciecha. Nasze dzieciaki zaangażowały się w liturgię: czytały czytanie i modlitwę wiernych, śpiewały psalm, a jeden z chłopców miał okazję służyć przy ołtarzu. A na koniec mszy świętej, kiedy już ustał przepiękny dźwięk ogromnych organ w bazylice, nasze dzieciaki zaśpiewały piosenkę na uwielbienie „Jesteś Królem”, której nauczył nas pan Jacek – nasz organista. Po mszy świętej był czas na zwiedzanie bazyliki. Zobaczyliśmy grób św. Wojciecha oraz niezwykłe drzwi, które opowiadają historię życia patrona naszej parafii. Wykonane z brązu ponad 800 lat temu, są jak komiks sprzed wieków – każda z 18 płaskorzeźb to inna scena z życia świętego: od jego dzieciństwa, przez działalność misyjną, aż po tragiczną śmierć z rąk pogan. To nie tylko dzieło sztuki, ale też świadectwo wiary i pamiątka po czasach, gdy Polska dopiero kształtowała swoją... Czytaj więcej

Wyjść z paradygmatu przemocy i wyzysku, wspólne podążać z Kościołami chrześcijańskimi i innymi religiami, ludźmi dobrej woli aby budować nowy świat, w którym królować będzie pokój – do tego wzywał Papież Leon XIV podczas homilii wygłoszonej na Placu Świętego Piotra w czasie Mszy św. uroczyście inaugurującej jego pontyfikat.

Oprócz setek tysięcy zgromadzonych wiernych słuchali go przywódcy wielu państw z ponad 156 delegacji obecnych na uroczystości, a także przedstawiciele innych wyznań chrześcijańskich oraz religii niechrześcijańskich.

Przyjęcie paliusza i Pierścienia Rybaka

Leon XIV uroczyście rozpoczął swój pontyfikat – posługę piotrową Biskupa Rzymu – przyjmując podczas niedzielnych uroczystości paliusz – symbol Dobrego Pasterza – oraz Pierścień Rybaka, symbol kontynuowania misji św. Piotra, powierzonej mu przez Jezusa, aby pasł owce Jego.

Po ceremonii obediencji, czyli obrzędzie posłuszeństwa, w którym udział brali przedstawiciele różnych stanów Kościoła – duchowni i świeccy – Papież wygłosił homilię do setek tysięcy zgromadzonych osób oraz do milionów widzów przed odbiornikami.

Głównym przesłaniem płynącym z homilii było wezwanie do jedności, przede wszystkim w Kościele, ale także promieniującej z Kościoła na cały świat, by razem iść i przemieniać świat.

Spójrzcie na Chrystusa!

„W naszych czasach, wciąż widzimy zbyt wiele niezgody, zbyt wiele ran zadanych przez nienawiść, przemoc, uprzedzenia, lęk przed innym, przez paradygmat ekonomiczny, który wyzyskuje zasoby Ziemi i marginalizuje najuboższych” – wskazywał Papież. „A my chcemy... Czytaj więcej

Podczas homilii inaugurującej pontyfikat, Papież Leon XIV podkreślił, że jego wybór na Stolicę Piotrową jest owocem działania Ducha Świętego, a nie osobistych zasług. „Z bojaźnią i drżeniem przychodzę do Was jako brat” – mówił, wskazując na miłość i jedność jako centrum swojej posługi Piotrowej.

„Zostałem wybrany nie mając żadnych zasług” - powiedział Papież Leon XIV do tysięcy wiernych zgromadzonych na Placu św. Piotra w Watykanie. W homilii wygłoszonej podczas Mszy inaugurującej pontyfikat odniósł się do śmierci Papieża Franciszka, podkreślając, że Kościół w tych dniach przeżywał żałobę w świetle Wielkanocy i przekonania, że Zmartwychwstały Chrystus nie opuszcza swego ludu. Leon XIV zaznaczył, że Kolegium Kardynałów w duchu modlitwy i jedności rozeznawało wybór następcy św. Piotra.

Papież zaznaczył, że pragnie być „sługą wiary i radości” wiernych, idąc drogą miłości i jedności. Odwołując się do sceny znad Jeziora Tyberiadzkiego, Leon XIV przypomniał, że Piotr - i jego następcy - mogą pełnić swoją misję tylko dzięki doświadczeniu bezwarunkowej miłości Boga.

 

Pierwsza homilia papieża Leona XIV:

8 maja przypada uroczystość św. Stanisława Biskupa i Męczennika, głównego patrona Polski. Jan Paweł II nazwał go „patronem chrześcijańskiego ładu moralnego”. Biskup krakowski zginął na polecenie króla Bolesława Śmiałego, kiedy sprawował Mszę świętą w kościele na Skałce.

Św. Stanisław na drzwiach kościoła farnego w Rzeszowie - fot. T. Nowak

 

Stanisław ze Szczepanowa urodził się ok. 1030 roku. Po nauce, m.in. we Francji lub Belgii, zasłynął jako kaznodzieja i misjonarz Małopolski. Pracował także w kancelarii panującego ówcześnie biskupa krakowskiego Lamberta, który wyznaczył go na swego następcę. Po śmierci Lamberta został ordynariuszem diecezji, a w 1072 r., za zgodą księcia Bolesława Śmiałego, został konsekrowany na biskupa krakowskiego.

Konflikt, który wybuchł pomiędzy królem Bolesławem a biskupem Stanisławem do dziś nie został do końca wyjaśniony. Zdaniem Galla Anonima chodziło o zdradę króla, natomiast Wincenty Kadłubek sugeruje bunt przeciwko królowi z przyczyn moralnych. Biskup Stanisław został zabity na polecenie króla podczas Mszy św., którą odprawiał 11 kwietnia (lub 8 maja) 1079 roku w kościele św. Michała na Skałce w Krakowie.

Jego śmierć przyczyniła się do obalenia króla i umocnienia niezależności Kościoła od władz państwowych, a także budowy niezależnego od władzy świeckiej autorytetu Kościoła w życiu publicznym.

Kult św. Stanisława rozpoczął się z chwilą przeniesienia jego zwłok na Wawel, w 10 lat po śmierci. 8 września 1253 r. papież Innocenty IV dokonał... Czytaj więcej