Autor: Redakcja

Pan Jezus po cudownym rozmnożeniu chleba odrzucił władzę królewską na tym świecie, ale wyznał ją przed Piłatem zaznaczając, że Królestwo Jego nie jest z tego świata. Na czym więc polega dzisiaj królowanie Jezusa i o co prosimy modląc się: „Przyjdź Królestwo Twoje”?

Kiedy mówi się, bądź pisze, o Jezusie Chrystusie jako Królu często sięga się do objawień prywatnych, ale myślę, że najlepiej rozpocząć od Ewangelii. „Żołnierze zaprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę. Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę. I zaczęli Go pozdrawiać: »Witaj, Królu żydowski!«. Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i, przyklękając, oddawali Mu hołd” (Mk 15, 16-19).
Jak dla mnie ta korona, która zamiast klejnotów miała zadające ból ciernie, jest najlepszym i najbardziej wymownym znakiem i wskazówką odnośnie królewskości Pana Jezusa. Wiele wskazuje na to, że mamy ją zachowaną po dziś dzień. Jak wiele innych najważniejszych relikwii chrześcijaństwa, została ona odnaleziona w Jerozolimie przez matkę Konstantyna Wielkiego, cesarzową Helenę. W V wieku relikwia była w Jerozolimie, następnie w 1063 roku została przewieziona do Bizancjum, by w 1237 roku trafić do Francji. Na przestrzeni wieków została pozbawiona wielu cierni, które obecnie znajdują się w kościołach na całym świecie. Od roku 1806 przechowywana była w katedrze Notre-Dame w Paryżu, umieszczona w specjalnej obręczy, która chroni ją przed zniszczeniem. Zanim wydarzył się dramatyczny pożar w... Czytaj więcej

Dziś w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata Kościół pragnie nam uświadomić pełnię życia i szczęścia w Chrystusie naszym Panu. On wszedł do chwały Ojca przechodząc ze śmierci do życia, aby z tej chwały dodać nam wszystkim nowej odwagi do pełnienia dobra, która kieruje nas ku życiu wiecznemu. Jak czytamy w tekście Ewangelii, pomiędzy naszym życiem i naszymi uczynkami a przyszłym światem, który ostatecznie przygotowujemy sobie sami, zachodzi jednoznaczny i nierozerwalny związek. Nasz Bóg pragnie nam zaoferować radość nie tylko w Królestwie życia wiecznego, ale pragnie także, aby nasze życie doczesne było lepsze niż sprawiamy to sami sobie lub też sprawiają ci, którzy rządzą tym światem doczesnym. Bóg pragnie nasze obecne życie – poddane różnym próbom cierpienia i biedy – wydobyć z poniżającego, zniewalającego grzechu, z cienia śmierci. Poprzez swoją, pełną miłości Opatrzność chce, abyśmy znali Go za Ojca, który zawsze i dla każdego chce tego, co najlepsze. Chce, abyśmy mieli świadomość naszej przynależności do Królestwa Chrystusowego, abyśmy współpracowali przy budowaniu cywilizacji miłości i przy realizacji Jego obietnic. Tak, więc dzisiejsze święto powinno nam jednoznacznie uświadomić, że Chrystus jest KRÓLEM serc, Królem dobroci, miłości, jedności, pokoju, Królem ufności, nadziei, wierności, Królem przemiany tego świata i „życia wewnętrznego” każdego poszczególnego człowieka. Chrystus chce SWOJE KRÓLESTWO budować tam, gdzie ludzie przy wielu możliwościach są zawsze gotowi pomóc innym w każdej sytuacji. Chce budować i powiększać Swe Królestwo w sercach tych, którzy MU służą w... Czytaj więcej

Ponad 200 profesorów i pracowników instytutów badawczych stanęło w obronie św. Jana Pawła II. W liście otwartym podkreślili, że oczerniając Papieża, pokazujemy brak szacunku dla najjaśniejszych kart historii. „Jan Paweł II był darem od Boga dla Polski w XX wieku” – podkreślił historyk, prof. Wojciech Polak.

W dokumencie wskazano, że św. Jan Paweł II pozytywnie wpłynął na historię świata. Był bowiem promotorem idei wolności ludzi i narodów.

Jak podkreślono, profesorowie są zobowiązani do szukania prawdy oraz przekazywania jej studentom. W liście zwrócono uwagę, że fala niepodpartych faktami oskarżeń wysuwanych wobec św. Jana Pawła II ma doprowadzić do motywowanego ideologicznie zrujnowania wizerunku osoby godnej najwyższego szacunku.

Te skandaliczne ataki są częścią kampanii przeciwko Kościołowi i zasadom etycznym – zaznaczył historyk, prof. Wojciech Polak.

– Uderza się w wielkie postacie Kościoła, polskiego narodu, a także w naszą tradycję narodową. To jakieś szaleństwo. Jan Paweł II był darem od Boga dla Polski w XX wieku. To człowiek, który doprowadził nas do niepodległości. Został obalony komunizm, Europa mogła się normalnie rozwijać, świat dokonał wielkiego postępu, ponieważ z wielkich połaci globu ziemskiego zniknęła totalitarna władza komunistyczna – to wszystko jest w dużym stopniu zasługa Jana Pawła II i jego mądrej polityki, nawoływań do ludzi, u których miał olbrzymi autorytet, żeby się nie lękali – wskazał prof. Wojciech Polak.

 

Profesorowie ocenili, że „dla młodych ludzi, którzy urodzili się już po śmierci św. Jana Pawła II, zdeformowany,... Czytaj więcej

Fot. Marcin Białek

W Wilnie, w sobotę rozpoczął się dziewięciodniowy odpust Matki Boskiej Ostrobramskiej, powszechnie zwany Opiekami.

Tradycyjnie odpust w sobotę po południu zainaugurowała modlitwa różańcowa w językach litewskim i polskim. W odróżnieniu od poprzednich lat, uroczystości będą odbywały się z ograniczoną liczbą wiernych. Nie będzie też pielgrzymów z Polski, ani Białorusi.

Tegorocznym hasłem Opiek jest dewiza Jana Pawła II „Totus Tuus” (z łac. Cały Twój). Nawiązuje ono do 100. rocznicy urodzin Papieża oraz obchodzonego na Litwie i w Polsce Roku Jana Pawła II. W 1993 r. Jan Paweł II jako pierwszy Papież w historii odwiedził Litwę, modlił się m.in. w Kaplicy Ostrobramskiej. Sobotnia modlitwa różańcowa została odmówiona na różańcu ofiarowanym przez papieża Polaka.

„Baliśmy się, że nie otrzymamy pozwolenia na zorganizowanie w tym roku odpustu, a prosiliśmy o pozwolenie organizowania modlitwy nie tylko na zewnątrz przed obrazem Matki Boskiej, ale też o pozwolenie odprawiania Mszy św. w kościele” – mówi ksiądz Andrzej Bogdziewicz z kościoła pw. Świętej Teresy, przylegającym do Kaplicy Ostrobramskiej.

Ciesząc się z uzyskanego pozwolenia litewskiego resortu zdrowia na organizowanie uroczystości odpustowych, ks. Andrzej Bogdziewicz podkreśla, że w tym roku Opieki ze względu na ogólnoświatową pandemię „mają szczególny wymiar i znaczenie”.

„Ludzie potrzebują modlitwy, opieki Matki Miłosierdzia, fizycznej obecność przy obrazie Otrobramskiej” – wskazuje duchowny.

Każdego dnia w ramach odpustu zostanie odprawionych osiem Mszy świętych oraz różne modlitwy. We Mszach św. odbywających się przy otwartym oknie Kaplicy... Czytaj więcej

Nadzieja nadaje sens życiu, (…) to kotwica, którą mamy – mówił papież Franciszek podczas Mszy św. w Dzień Zaduszny w kościele na historycznym niemieckim cmentarzu koło Bazyliki św. Piotra. W tym roku z powodu pandemii nie odwiedził żadnego cmentarza poza Watykanem.

https://youtu.be/GLE8vnpG4JA

W homilii Ojciec Święty powiedział, że źródłem siły wierzących jest chrześcijańska nadzieja.

„Niech Bóg da ją nam wszystkim. Nadzieja jest darem. (…) To dar, o który musimy prosić” – podkreślił Biskup Rzymu.

Papież zaznaczył, że „wiele złych rzeczy prowadzi nas do rozpaczy i wiary w to, że wszystko zakończy się porażką, że po śmierci nie ma niczego”.

Odpowiedzią na to jest nadzieja.

„Nadzieja nie zawodzi, nadzieja nas pociąga i nadaje sens życiu. (…) To dar Boga, który przyciąga nas do wiecznej radości. To jest kotwica, którą mamy po drugiej stronie. Trzymając się liny, wspieramy się” – powiedział Papież.

Ojciec Święty udał się na cmentarz, gdzie poświęcił nagrobki i zatrzymał się na chwilę modlitwy. Poszedł też do Grot Watykańskich, by modlić się przy grobach swych poprzedników.

PAP/radiomaryja.pl

Fot. Paulina Ciupek

Tu jest pamięć i tutaj świeczka.
Tutaj napis i kwiat pozostanie.
Ale zmarły gdzie indziej mieszka
na wieczne odpoczywanie.

                                 J. Kulmowa, "W zaduszki"

 

Następnego dnia po Wszystkich Świętych obchodzony jest dzień wspomnień zmarłych tzw. Zaduszki. Dla chrześcijan jest to dzień modlitw za wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata. To czas, kiedy w ciszy i spokoju można o nich pomyśleć, zapalić znicz i pomodlić się. To chwile szczególne, pełne zadumania i wspomnień.

Nie tylko domniemana obecność Jezusa i Maryi przy umierającym Józefie czyni go patronem dobrej śmierci. Józef, który umarł na krótko przed zejściem Jezusa do Otchłani, mógł wcześniej ogłosić przebywającym tam zmarłym od zarania dziejów, że Mesjasz już jest blisko i ich zbawienie nadchodzi. Pandemia koronawirusa jakby na nowo przypomniała ludziom, że są śmiertelni i że śmierć może przyjść znacznie wcześniej niż by tego oczekiwali. Może więc znowu potrzebujemy kogoś, kto nam pomoże ten lęk zamienić w coś pozytywnego, w nawrócenie i bycie przygotowanym na spotkanie z Bogiem.

Najpierw świadectwo
Rozpocznijmy dzisiaj od pewnego świadectwa, które ks. Adam Sikora osobiście opowiedział na spotkaniu księży diecezji przemyskiej w 1954 roku. Dotyczyło one czasów, kiedy ksiądz ten pracował jako wikariusz w parafii w Borysławiu. Był rok 1930. Pewnego wieczoru, kiedy ksiądz położył się już do łóżka i zasnął, usłyszał niespodziewanie pukanie do zamkniętej okiennicy, które stawało się coraz bardziej natarczywe. Ktoś z zewnątrz wołał do księdza: „Proszę zaraz iść do chorego, który dogorywa w bloku przy ul. Sobieskiego nr 50 na drugim piętrze”. Ksiądz oczywiście wstał i wyszedł, aby sprawdzić, kto przyszedł z tym wezwaniem do chorego, ale nikogo już tam nie było, więc powrócił do mieszkania i położył się do łóżka. Jednak po jakimś czasie ponownie usłyszał pukanie i natarczywe wołanie, aby udał się do chorego. Wyszedł więc znowu na ganek, ale nikogo nie zobaczył. Różne myśli zaczęły mu przychodzić do głowy, w tym i ta, że może to jakaś prowokacja, a może nawet jacyś Ukraińcy chcą go po prostu... Czytaj więcej