Autor: Redakcja

W Polsce święto Ofiarowania Pańskiego ma charakter maryjny - stąd nazywane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej. Nazwa pochodzi od gromów, przed którymi strzec miały stawiane podczas burzy w oknach zapalone świece.

Świeca gromniczna towarzyszy nam w najważniejszych momentach życia - od narodzin, przez chrzest, pierwszą Komunię Świętą, bierzmowanie, ślub aż do śmierci. Dawniej na wsi gromnicę zapalano w czasie burz i nawałnic.

Gromnica jest dzisiaj nieco zapomniana. Najważniejsze, abyśmy nie zapominali o głównych treściach obchodu święta, o prawdach teologicznych, czyli ofiarowaniu Jezusa. Warto też pamiętać, że w tradycji ludowej wypracowano piękny wymiar tego obchodu, czyli ukazanie Matki Bożej, która ofiarowuje nam światło świata. Dlatego w Polsce święto ma charakter zdecydowanie maryjny - nazywane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej.

Świeca jest znakiem Chrystusa zmartwychwstałego. Dlatego też w modlitwach pojawia się wołanie, by Jezus stał się dla zmarłego światłością. Gromnica w rękach zmarłego, bądź stojąca przy jego łóżku, jest znakiem przejścia do wieczności.

Modlitwa za wstawiennictwem Matki Bożej Gromnicznej utrwala w naszych sercach światło wiary.

Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd.

24 lutego na ekrany kin w całej Polsce wchodzi nowy film o św. Józefie. „Opiekun” to film z elementami dokumentu, w którym oparta na faktach historia rodzinna Roberta i Dominiki staje się pretekstem do głębszej opowieści o ewangelicznej postaci ziemskiego opiekuna Jezusa - św. Józefa i roli jaką odegrał w życiu wielu współczesnych ludzi. Premiera filmu odbędzie się 9 lutego.

 

https://www.youtube.com/watch?v=9c2fg_2_Fig

Nawrócenie św. Pawła jest jednym z najważniejszych wydarzeń w Kościele. Szaweł, gorliwy faryzeusz i prześladowca Kościoła, wskutek ukazania się mu Chrystusa Zmartwychwstałego u bram Damaszku, stał się nie tylko Jego uczniem, ale poświęcił całe życie szerzeniu Ewangelii; wyprowadził Kościół z ograniczeń judaizmu i zaniósł światło Ewangelii do Europy, stając się Apostołem Narodów.

 

Dzieje Apostolskie 9, 1-22:

“Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł.

Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» – powiedział.

A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić».

Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Zaprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił.

W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!»

A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy... Czytaj więcej

Strona internetowa: https://swietajadwigaslaska.pl jest w całości poświęcona świętej Jadwidze Śląskiej, pozwala zwiedzić wirtualnie miejsca związane z jej kultem, a także obejrzeć obiekty w wersji cyfrowej np. model 3D zrekonstruowanej głowy św. Jadwigi czy kołyskę z Dzieciątkiem Jezus, szczegółowe fotografie, a także artykuły tematyczne - czytamy na FB ks. Piotra Filasa, kustosza trzebnickiego sanktuarium.

Strona jest częścią trwającego projektu, a efekty, które możemy oglądać są dopiero pierwszym etapem prac związanych z przygotowaniem "Wirtualnego Muzeum Kultu św. Jadwigi Śląskiej". Muzeum będzie systematycznie wzbogacane o nowe zdigitalizowane obiekty oraz funkcje.

Święto Chrztu Pańskiego kończy okres Bożego Narodzenia, choć w polskiej tradycji jeszcze do 2 lutego śpiewa się kolędy i nie rozbiera się szopki.

Najstarszej tradycji tego święta należy szukać w liturgii Kościoła wschodniego, ponieważ pomimo wyraźnego udokumentowania w Ewangeliach chrzest Jezusa nie posiadał w liturgii rzymskiej oddzielnego święta. Dekretem Świętej Kongregacji Obrzędów z 23 marca 1955 r. ustanowiono na dzień 13 stycznia, w miejsce dawnej oktawy Epifanii, wspomnienie chrztu Jezusa Chrystusa. Posoborowa reforma kalendarza liturgicznego w 1969 r. określiła ten dzień jako święto Chrztu Pańskiego. Pominięto wyrażenie „wspomnienie” i przesunięto jego termin na niedzielę przypadająca po 6 stycznia.

Teksty modlitw związane ze świętem Chrztu Pańskiego odzwierciedlają bardzo dokładnie i szczegółowo przekazy Ewangelii. Podkreślają przy tym związek tego święta z uroczystością Objawienia Pańskiego. Chrystus już jako dorosły, 30-letni mężczyzna, przychodzi nad brzeg Jordanu, by z rąk Jana Chrzciciela, swojego poprzednika, przyjąć chrzest. Chociaż sam nie miał grzechu, nie odsunął się od grzesznych ludzi: wraz z nimi wstąpił w wody Jordanu, by dostąpić oczyszczenia. W ten sposób uświęcił wodę. 

W dniu chrztu Jezus został przedstawiony przez swojego Ojca jako Syn posłany dla dokonania dzieła zbawienia. Misję Chrystusa potwierdza swym świadectwem Bóg Ojciec. Zamknięte przez grzech Adama niebiosa otwierają się, na Jezusa zstępuje Duch Święty. Z nieba daje się słyszeć jednoznaczny głos: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”.

AB, KAI

1. W dniu dzisiejszym święto Objawienia Pańskiego, Ewangelia Mateusza mówi o tajemniczej “gwieździe”, która kieruje Mędrców do Jerozolimy, a następnie do Betlejem, gdzie uwielbili Dzieciątko Jezus.

Gwiazda, która doprowadziła do Chrystusa Mędrców przypomina bogatą symbolikę światła, wyraźnie obecną przy Bożym Narodzeniu. Bóg jest światłością, a Słowo stało się człowiekiem jest “światłością świata” (J 8, 12), która prowadzi światło narodów na ich drodze: “Lumen gentium”.

2. Mój czcigodny poprzednik Paweł VI przeniósł tę wielką prawdę, uczestnicząc w historycznej pielgrzymce do Ziemi Świętej, dokładnie 40 lat temu. Dokładnie w dniu 6 stycznia 1964 powiedział pamiętne słowa w Bazylice Narodzenia Pańskiego w Betlejem. Powiedział między innymi: “Pozwól nam spojrzeć na świat z ogromną sympatią. Jeśli świat czuje się obcy dla chrześcijaństwa, chrześcijaństwo nie czuje się obce dla świata.” (Insegnamenti, tom II, 1964, s. 32.). I dodał, że misją chrześcijaństwa dla ludzkości jest misja przyjaźni, zrozumienia, zachęty, promocji, egzaltacji: innymi słowy, misja zbawienia (por tamże,. str. 32-33.).

Z miejsca, które widziały narodziny Księcia Pokoju, wezwał przywódców narodów do bliższej współpracy w celu “ustanowienia pokoju w prawdzie, w sprawiedliwości, wolności i miłości braterskiej “( ibid., s. 34-35).

3. Z całego serca wypowiadam te słowa Sługi Bożego Pawła VI, o wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny, Gwiazdy ludzkości. Z macierzyńską pomocą Maryi, każdy człowiek może osiągnąć Chrystusa, światło prawdy, może dołączyć do modlitwy za świat na drodze do sprawiedliwości i pokoju.

... Czytaj więcej