Autor: Redakcja

Fot. Fabio Frustaci/ PAP/EPA

Nie wolno nam przyzwyczajać się do wojny na Ukrainie  – wskazał Papież Franciszek.

„W czasie gdy nadal modlimy się natarczywie o pokój na Ukrainie, naprawdę niestrudzenie, nie wolno nam przyzwyczajać się do tej wojny jak do każdej innej. Nie możemy pozwolić, aby nasze serca i umysły znieczuliły się przed powtórzeniem tych najcięższych okropności przeciwko Bogu i człowiekowi” – stwierdził Ojciec Święty w opublikowanym przez włoski dziennik Corriere della Sera wstępie do książki „Un’enciclica sulla pace in Ucraina” (Encyklika o pokoju na Ukrainie), która zawiera przemówienia Papieża na temat konfliktu w Europie.

„Nigdy nie twierdziłem, że Pan rozpoczął cud, nie kończąc go dobrze. Odkąd wiele lat temu przeczytałem i przeczytałem ponownie „I promessi sposi” (Narzeczeni) Alessandro Manzoniego, zawsze długo medytowałem nad tym zdaniem. Jest to zdanie nadziei, w miarę jak wędrujemy ku Jubileuszowi 2025 roku, którego motto chciałem poświęcić właśnie tej cnocie teologicznej: Pielgrzymi nadziei. Benedykt XVI dał nam wspaniałą encyklikę o nadziei Spe salvi. Pisze, że odkupienie, zbawienie zgodnie z wiarą chrześcijańską nie jest jedynie zwyczajnym wydarzeniem. Odkupienie zostało nam ofiarowane w tym sensie, że została nam dana nadzieja, nadzieja niezawodna, mocą której możemy stawić czoło naszej teraźniejszości: teraźniejszość, nawet uciążliwą, można przeżywać i akceptować, jeśli ma jakiś cel i jeśli tego celu możemy być pewni, jeśli jest to cel tak wielki, że usprawiedliwia trud drogi” (n. 1) – podkreślił Franciszek.

„Są to doświadczenia, których każdy z nas... Czytaj więcej

Na Chrystusie spocznie Duch Pański

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej.

Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ani wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi.

Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą z sobą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani działać na zgubę po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze.

Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.

 

Wyproszony u Boga
Około roku 270 w Licji, w miejscowości Patras, żyło zamożne chrześcijańskie małżeństwo, które bardzo cierpiało z powodu braku potomka. Oboje małżonkowie prosili w modlitwach Boga o tę łaskę i zostali wysłuchani. Święty Mikołaj okazał się wielkim dobroczyńcą ludzi i człowiekiem głębokiej wiary, gorliwie wypełniającym powinności wobec Boga.
Rodzice osierocili Mikołaja, gdy był jeszcze młodzieńcem. Zmarli podczas zarazy, zostawiając synowi pokaźny majątek. Mikołaj mógł więc do końca swoich dni wieść dostatnie, beztroskie życie. Wrażliwy na ludzką biedę, chciał dzielić się bogactwem z osobami cierpiącymi niedostatek. Za swoją hojność nie oczekiwał podziękowań, nie pragnął rozgłosu. Przeciwnie, starał się, aby jego miłosierne uczynki pozostawały otoczone tajemnicą. Często po kryjomu podrzucał biednym rodzinom podarki i cieszył się, patrząc na radość obdarowywanych ludzi.
Mikołaj chciał jeszcze bardziej zbliżyć się do Boga. Doszedł do wniosku, że najlepiej służyć Mu będzie za klasztornym murem. Po pielgrzymce do Ziemi Świętej dołączył do zakonników w Patras. Wkrótce wewnętrzny głos nakazał mu wrócić między ludzi. Opuścił klasztor i swe rodzinne strony, by trafić do dużego miasta licyjskiego - Myry.

Biskup Myry
Był to czas, gdy chrześcijanie w Myrze przeżywali żałobę po stracie biskupa. Niełatwo było wybrać godnego następcę. Pewnej nocy jednemu z obradujących dostojników kościelnych Bóg polecił we śnie obrać na wakujący urząd człowieka, który jako pierwszy przyjdzie rano do kościoła. Człowiekiem tym okazał się nieznany nikomu Mikołaj. Niektórzy bardzo się zdziwili, ale uszanowano wolę... Czytaj więcej

Kolejny już raz redemptoryści zapraszają osoby pragnące głębiej przeżywać czas Adwentu na codzienne rozważania Słowa Bożego, które są publikowane na portalu kaznodziejskim redemptorystów slowo.redemptor.pl.

W nowym roku liturgicznym 2022-2023 misjonarze redemptoryści włączają się w realizację programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce, którego motto brzmi: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”.

Publikowane rozważania pomagają zrozumieć i przyswoić duchową treść biblijnych czytań z poszczególnych dni Adwentu. Stanowią również zachętę, by powziąć konkretne postanowienia i motywują do ewangelicznego działania, do którego wzywa nas Duch Święty. Te krótkie rozważania Słowa Bożego mogą być bardzo przydatne zarówno osobom duchownym czy konsekrowanym, jak i wiernym świeckim, niezależnie od wieku, pełnionego zawodu czy powołania.

Ponadto na antenie Telewizji Trwam w ramach cyklu „Adwent na serio” emitowane są krótkie filmowe rozważania przygotowane przez o. Sylwestra Pactwę CSsR i o. Pawła Zyskowskiego CSsR ze wspólnoty w Tuchowie. Są to codzienne refleksje na temat Kościoła, jego biblijnych obrazów oraz umiejętności zaangażowania w życie wspólnoty wierzących.

Misjonarze redemptoryści zachęcają, aby oczekiwanie na przyjście Zbawiciela było połączone z codzienną modlitwą i dobrymi uczynkami. W ten sposób chcą przyczynić się do realizacji zachęty papieża Franciszka wyrażonej w słowach: „W tym czasie Adwentu prośmy Pana, aby pomógł nam zachować w naszym życiu zapaloną lampę wiary i być gotowymi na Jego przyjście, które napełnia nas pokojem i radością”.

Portal kaznodziejski redemptorystów już od 12 lat służy formacji ludzkich serc poprzez rozważania Słowa Bożego , które są publikowane... Czytaj więcej

https://www.youtube.com/watch?v=X1yR-ncGdFU

Gdy pierwsi rodzice sprzeciwili się Bogu, w sercach ludzi zagościła tęsknota. Kolejne pokolenia biegły przez życie, czekając na Tego, który wypełni tę dziwną pustkę… Noe, Samuel, Eliasz, Daniel, Symeon i Joachim, dziadek Pana Jezusa – wszyscy czekali na przyjście Zbawiciela. Zapraszamy w pełną oczekiwania wędrówkę przez wieki i do poznawania kolejnych bohaterów biblijnych opowieści. W tym roku poprowadzić nas będzie postać wyjątkowa: św. Joachim, ojciec Maryi i dziadek Jezusa. Razem z nim będziemy poznawać bohaterów historii zbawienia – ludzi, którzy w ciągu wieków czekali na obiecanego przez Pana Boga Mesjasza i proroków, którzy zapowiadali Jego przyjście. Zapraszam serdecznie wszystkie dzieci, młodzież i dorosłych na roraty: Od poniedziałku do piątku o godz. 17.00. Wszystkich zapraszamy z lampionami. Dzieci przynoszą na roraty własnoręcznie wykonane serduszka Czytaj więcej

 

Dzisiejszą niedzielą wchodzimy w wyjątkowy okres. Wprowadza nas on w tajemnicę Adwentu - oczekiwania na przyjście Jezusa do każdego z nas.

Adwent… radosne oczekiwanie, tęsknota za Chrystusem, który ma się narodzić. Adwent… dar od Boga, piękny dar wyczekiwania na małe dzieciątko, które będzie Zbawicielem świata.

Z czym jeszcze kojarzy się nam adwent?… Z bielą śniegu, z ciszą zimowych wieczorów, ze spokojnym snem przyrody, która uciszyła tętno swego życia, kojarzy się z lękiem o własne życie o przetrwanie surowości zimowych dni i nocy, kojarzy się z gorączką przedświątecznych przygotowań i zakupów. Adwent…na pewno kojarzy się z zamyśleniem nad własnym życiem z przygotowaniem poprzez to zamyślenie do świąt Bożego Narodzenia, którą przyniesie Mały Jezus.

Bóg daruje nam ten szczególnie piękny czas każdego roku. Przez niego chce wlać w nasze serca tęsknotę za mającym się narodzić Zbawicielem. Każdego roku jesteśmy obdarowywani tą łaską, dlatego winniśmy wiedzieć, że to obdarowanie ma w naszych sercach budzić zobowiązanie – zobowiązanie do czujności.

Święty Paweł w II czytaniu, poucza nas „aby nasze serca utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości… na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa Zatem drodzy nic nie stoi na przeszkodzie aby na przyjście Chrystusa przygotować się jak najlepiej, aby być gotowym i czekać gdyż jest z nami łaska samego Boga ona nas uzdalnia do czuwania, od nas zależy czy będziemy z nią współpracować. Co zatem znaczy: być gotowym, czuwać. Można powiedzieć, że być gotowym to mieć żywo... Czytaj więcej