Autor: Redakcja

https://youtu.be/PnjbbrN9Ekk

Cyryl (827-869) i Metody (815-885), bracia, współpatroni Europy (obok św. Benedykta). Pierwszy studiował w Konstantynopolu filozofię i poetykę, bibliotekarz przy kościele Haga Sophia, potem wykładowca filozofii w szkole cesarskiej w Konstantynopolu. Wraz z Metodym prowadzili misje na Morawach i Słowacji, następnie na terenie obecnych Węgier i Chorwacji. Cyryl opracował najstarsze pismo słowiańskie i rozpoczął przekład Biblii na język staro-cerkiewno-słowiański, który wraz z Metodym wprowadzili do liturgii lokalnego Kościoła (odegra tam rolę podobną jak łacina na Zachodzie). Wpisując chrześcijaństwo w kultury lokalne stali się pionierami inkulturacji.
Metody otrzymał wykształcenie prawnicze. Przyjął święcenia kapłańskie, potem biskupie. Przez papieża Hadriana II został ustanowiony arcybiskupem Panonii (Węgier) i Moraw i legatem papieskim dla ludów słowiańskich. Krzewił chrześcijaństwo również poza granicami swojej metropolii (ochrzcił min. księcia czeskiego Borzywoja i jego żonę Ludmiłę). Są też święci bracia patronami ekumenizmu.
Mając na uwadze postacie Świętych, pochylmy się nad ideą inkulturacji, której byli pionierami. W dokumencie wydanym przez Międzynarodową Komisję Teologiczną Wiara i inkulturacja czytamy: „Inkulturacja to wysiłek Kościoła katolickiego w celu przeniknięcia orędzia Chrystusa do danego środowiska społeczno-kulturalnego i zachęcanie go do wiary”. Pytanie brzmi: czy współczesnej Europie potrzeba nowych Cyrylów i Metodych, którzy kulturę europejską nasycaliby treścią orędzia chrześcijańskiego? Na pierwszy rzut oka pytanie wydaje się dość absurdalne. Przecież Europa wyrosła na chrześcijaństwie, zatem jego pierwiastkami nasycona już jest. Ono samo jawi się jako jedna z podwalin europejskiej kultury. Gdyby nie orędzie ewangeliczne nie byłoby takiego kształtu europejskiej cywilizacji i kultury, jakiego doświadczamy... Czytaj więcej

Pieśń o Św. Walentym

Święty Walenty, przezacny Kapłanie,
Ozdobo wszystkich, którzy są w tym stanie,
Tyś dla nas wzorem pracy apostolskiej,
Wiary, miłości, zgody w gminie polskiej.

Broniłeś ongi Chrystusowej wiary
Nie szczędząc zdrowia, ni z życia ofiary;
Taką nas przejmij gorliwością, święty
W obronie wiary, Patronie Walenty.

Bożkom pogańskim wojnę wypowiada,
Wzrusza cesarza, zdumiewa się rada;
Darem mądrości wielkiej obdarzony
Przed rzymskim sędzią trwa niezwyciężony.

Ani go groźba trwoży, ni widok porusza
Dziki tyrana wzrok Kalpurnjusza,
Bóg miłującym Siebie sił dodaje,
Wszelką złość świata niczym się im zdaje.

Z nieba mu danej mocy Chrystusowej
Córce pogańskiej wzrok przywraca zdrowy;
Astarjusz zdziwion takim wielkim cudem
Boga uwielbia wraz z zebranym ludem.

Chrztu się doprasza i wiarę wyznaje,
Porzuca bożki, zmienia obyczaje;
Miej nas w swej pieczy, o Kapłanie święty
Pomnóż w nas wiarę , Patronie Walenty.

Wiarę tę świętą cośmy z przodków wzięli,
Którą nam Ojce w sercach zaszczepili,
Któreśmy z piersi matek otrzymali,
Twoja przyczyna niech ją w nas utrwali.

Za stałość w wierze otrzymał Walenty
Palmę męczeńską kiedy został ścięty,
Przemyśl do swoim patronem mianuje
Cześć męczennika gminom przekazuje.

Odtąd Wysoka pomoc w każdej dobie
Od Walentego we wszelkiej chorobie
Często odbiera, chorzy zdrowie, życie,
Grzesznicy... Czytaj więcej

Początek lutego. Gdzie nie spojrzeć, tam króluje kolor czerwony - kolor miłości, kolor walentynek. Na sklepowych półkach, wystawach, a nawet na prowizorycznych straganach pojawia się „nowy produkt” - miłość.

Opakowana w pluszowe misie, mrugające serduszka, zakochane mysie parki i tysiące innych zmyślnych cudeniek, mających tylko jedno zadanie - powiedzieć: „kocham Cię”. A wszystko z powodu jednego dnia - Dnia Zakochanych czyli walentynek.

Walentynki jako święto popularność zdobyło sobie przede wszystkim w ciągu ostatnich 10 lat i to do tego stopnia, że dzisiaj wielu ludzi, niezależnie od wieku, czeka na ten dzień, by serdeczniej niż na co dzień wyrazić uczucia do najbliższej osoby. Istnieje zwyczaj rozsyłania specjalnych kartek, tzw. walentynek - zwykle anonimowych, których motywem przewodnim są amorki, serca, kwiaty, czułe wyznania miłości. Powszechnym stało się także, iż tego dnia zakochani wręczają sobie kwiaty i upominki, które mają potwierdzać ich wzajemne uczucie.

Tradycja ta zwraca uwagę na wartość i wymiar uczuć, na niezaprzeczalną konieczność ich istnienia, na to, że są niezbędne, że są łaską i stanowią nieodłączny element ludzkiego bytu. Umiejętność ich nazwania, to, że odczuwamy je względem drugiej osoby lub stajemy się obiektem cudzych uczuć i dysponujemy możliwością ich odwzajemniania, czynią nas ludźmi. Nie można tego problemu traktować jednostronnie, jednowymiarowo i poddawać zaciekłej krytyce - co niektórzy czynią, ignorując pozytywne aspekty całości.

Motywują do tego, by nie kryć się z tym, co czujemy do drugiej osoby, by nie zatajać tego, że ktoś jest nam bliski, ponieważ staje się to źródłem... Czytaj więcej

fot:  Adobe.stock.pl

Zapraszamy do lektury artykułu: https://www.niedziela.pl/artykul/40742/Historia-objawien-i-kultu-w-Lourdes

W dniu 11 lutego Kościół powszechny obchodzi liturgiczne wspomnienie dowolne Najświętszej Maryi Panny z Lourdes oraz ustanowiony przez św. Jana Pawła II w roku 1992 Światowy Dzień Chorego.

Maryja objawiła się ubogiej pasterce Bernardecie Soubirous w roku 1858 w Lourdes, we Francji, przy grocie masabielskiej, w cztery lata po ogłoszeniu przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu. Podczas osiemnastu zjawień (w okresie 11 lutego – 16 lipca 1858) Maryja wzywała do modlitwy i pokuty.
Treścią orędzia Maryi z Lourdes jest wezwanie grzeszników do nawrócenia, a całego Kościoła do modlitwy i pokuty. Lourdes stało się miejscem promieniującym na cały świat duchem miłości, zwłaszcza względem chorych i ubogich. Wierni wypraszają tam liczne łaski dzięki wstawiennictwu Matki Najświętszej.

https://youtu.be/18ubdInjqSs

Modlitwa do Matki Bożej z Lourdes

Ave Maria, Niewiasto uboga i pokorna,
błogosławiona przez Najwyższego!
Dziewico nadziei, proroctwo nowych czasów,
przyłączamy się do Twego kantyku chwały,
by celebrować miłosierdzie Pana,
by głosić nadejście Królestwa
i całkowite wyzwolenie człowieka.

Ave Maria, pokorna służebnico Pańska,
chwalebna Matko Chrystusa!
Dziewico wierna, święte mieszkanie Słowa,
naucz nas wytrwałości w słuchaniu Słowa,
uległości wobec głosu Ducha,
uwagi na Jego apele w skrytości sumienia
oraz na Jego przejawy w wydarzeniach historii.

Ave Maria, Niewiasto boleści,
Matko żywych!
Dziewico pod Krzyżem, nowa Ewo,
bądź naszą przewodniczką na drogach świata,
naucz nas żyć miłością Chrystusa i szerzyć ją,
stać w raz z Tobą... Czytaj więcej

Szczegóły: https://diecezja.kalisz.pl/news/konkurs-na-opracowanie-projektu-graficznego-logotypu-diecezji-kaliskiej-wraz-z-ksiega-znaku 

Nazwa pochodzi od gromów, przed którymi strzec miały stawiane podczas burzy w oknach zapalone świece. Niektórzy widzieli tu też znaczenie symboliczne – Maryja czczona jest jako łamiąca strzały gniewu Bożego, który symbolizują również gromy...

 

Maryja jest Niepokalana – dlaczego obchodzimy święto jej oczyszczenia?

Święto Ofiarowania Pańskiego jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich. Znane było już w IV wieku w Jerozolimie, natomiast w liturgii rzymskiej zadomowiło się w wieku VII. Przed 1969 r. na Zachodzie znane było jako Święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny. Po soborze zmieniono nazwę, żeby ukazać chrystocentryczne znaczenie uroczystości. W Polsce od gromnic święconych tego dnia przyjęła się nazwa "Matki Bożej Gromnicznej".

 

Z czego oczyszczono Maryję?

Ewangelista Łukasz tak opisuje scenę ofiarowania Pana Jezusa w świątyni:

"Gdy zaś nadszedł dzień poddania ich oczyszczeniu zgodnie z Prawem Mojżeszowym, zanieśli Go do Jerozolimy, aby był ofiarowany Panu, według tego, co jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć ofiarę zgodnie z tym, co jest powiedziane w Prawie Pańskim: parę synogarlic lub dwa gołąbki" (Łk 2, 22-23).

Gdy kobieta urodziła syna, przez 40 dni była uważana za rytualnie nieczystą (Kpł 12, 1-8). Dopiero po upłynięciu tego czasu mogła wejść do świątyni. Ofiarowanie ("wykupienie" za złożoną ofiarę) pierworodnego, nawiązywało do wyzwolenia Żydów z egipskiej niewoli i ocalenia ich przed ostatnią plagą (Wj 12, 29-30).

W fakcie, iż Niepokalana Maryja poddała się mojżeszowemu Prawu,... Czytaj więcej

Papież Franciszek postanowił, że 3. Niedziela Zwykła roku liturgicznego będzie obchodzona w całym Kościele jako Niedziela Słowa Bożego. W 2022 r. Niedzielę Słowa Bożego przeżywamy 23 stycznia.

Niedziela Słowa Bożego została ustanowiona 30 września 2019 r. Listem apostolskim w formie motu proprio papieża Franciszka „Aperuit illis” i wyznaczona na 3. Niedzielę okresu zwykłego w ciągu roku (pierwsza Niedziela Słowa Bożego była obchodzona 26 stycznia 2020 r.). Ojciec Święty pragnął, aby ten dzień był poświęcony celebracji, refleksji oraz rozszerzaniu słowa Bożego.

17 grudnia 2020 r. Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała notę zawierającą wskazania dotyczące sposobu celebracji Niedzieli Słowa Bożego. Dokument podpisany przez kard. Roberta Saraha ma przyczynić się do obudzenia świadomości znaczenia Pisma Świętego w życiu wierzących, a szczególnie w liturgii, która włącza w żywy i stały dialog z Bogiem. „Poprzez teksty biblijne odczytywane podczas liturgii, to sam Bóg mówi do swojego ludu i sam Chrystus głosi swoją Ewangelię” – czytamy w nocie.

Dokument wskazuje na obrzędy, które są szczególnie dostosowane do Niedzieli Słowa Bożego. Chodzi o procesję z wnoszeniem księgi Ewangeliarza, a przynajmniej jego złożenie na ołtarzu. Mowa jest także o tym, że teksty biblijne umieszczone przez Kościół w Lekcjonarzu nie powinny być zastępowane i opuszczane oraz że należy stosować zatwierdzone wersje Biblii.

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zachęca również, aby w okolicach Niedzieli Słowa Bożego zorganizować spotkania formacyjne nt. słowa Bożego wykorzystywanego w ramach czytań mszalnych podczas... Czytaj więcej