Autor: Redakcja

 „Przez ile dróg musi przejść każdy z nas, by mógł człowiekiem się stać?”

Przemierzamy różne drogi; po jednych kroczymy z entuzjazmem, z innych wolelibyśmy uciec, jeszcze inne, choć trudne, przynoszą poczucie, że było warto, bo są owoce. W Wielkim Poście Pan Bóg pokazuje nam drogę wyjątkową, nie do porównania z żadną inną – swoją Drogę Krzyżową. On sam chce nas nią poprowadzić, chce pójść nią razem z nami, bo to jest Jego droga.

STACJA I

Pan Jezus na śmierć skazany

Właściwie za co?

Za nadmiar miłości?

Za czystość, z której bił taki blask, że wydobywał śmieci i odpadki, tak skutecznie dotąd ukrywane w mroku?

Za nazywanie błogosławionymi przegranych, odrzuconych, odsuniętych na dalszy plan, żeby nie psuli krajobrazu?

Za bycie solą w oku?

Za psucie komfortu psychicznego i zadowolenia bylejakością sumienia?

Jezu, a mnie który z fragmentów Ewangelii uwiera tak, że szukam sposobu na to, by go wyciąć?

I w którym człowieku skazałam Cię na śmierć przez usunięcie z mojego serca?

Jezu, zmiłuj się nade mną!

STACJA II

Pan Jezus bierze Krzyż na ramiona

„Jeśli kto chce pójść za Mną, (…) niech weźmie krzyż swój…”

„Weźcie moje jarzmo na siebie”

Jarzmo to uprząż, którą wkłada się na parę zwierząt, aby mogły pociągnąć pług lub wóz. Jeśli Jezus mówi „Weźcie moje jarzmo”, to znaczy, że idzie w tym... Czytaj więcej

4 marca w polskich kinach będzie mieć miejsce premiera pierwszego filmu o objawieniach z Guadalupe. - Ten film skłania do refleksji na temat jakości naszej wiary i pokazuje, że nawet w najtrudniejszych sytuacjach Matka Boża jest dla człowieka wyjątkowym wsparciem - mówi Przemysław Wręźlewicz, dyrektor krakowskiego Rafael Film, który jest odpowiedzialny za dystrybucję filmu "Cud Guadalupe" w Polsce.

Kadr z filmu "Cud Guadalupe" - rafaelfilm.pl /materiały prasowe

Film prezentuje wydarzenia sprzed 500 lat. 12 grudnia 1531 r. Maryja objawiła się prostemu Aztekowi, Juanowi Diego. Była ubrana w błękitny płaszcz i różową tunikę przepasaną czarną wstęgą, co dla Indian stanowiło jasny sygnał, że spodziewa się dziecka.

Bardzo wymowne były też jej słowa. Matka Boża poprosiła Juana Diego, by przekazał ówczesnemu biskupowi regionu jej prośbę o wybudowanie w miejscu objawienia świątyni. - Chcę tutaj okazywać miłość i współczucie temu ludowi i wszystkim ludziom, którzy szczerze proszą mnie o pomoc. Tutaj będę ocierać im łzy, uspokajać i pocieszać - powiedziała wtedy Maryja.

Jednak to nie koniec fabuły filmu, gdyż wydarzenia z XVI w. poprzeplatane są w filmie współczesną historią dziennikarza Johna Martineza. Człowieka, który szuka swojej tożsamości i zagubił swoją wiarę, a jednocześnie zostaje postawiony w sytuacji możliwości utraty żony i nienarodzonego dziecka.

Matka Boża z Guadalupe ważna i dla Latynosów i dla Polaków
Jak zaznacza odtwórca dwóch głównych ról, Guillermo Iván, Matka Boża z Guadalupe jest dla Latynosów odzwierciedleniem... Czytaj więcej

– Potrzebne jest pogłębienie przymierza między wszystkimi okresami życia, a także z sensem życia w jego pełni – powiedział Ojciec Święty podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Papież kontynuował cykl katechez na temat starości.

Papież Franciszek przypomniał na wstępie, że biblijny opis rodowodu praojców wskazuje, że ojcowie i synowie żyli razem, przez wieki! Zdaje się, jakby przekazywanie życia ludzkiego, tak nowego w stworzonym wszechświecie wymagało powolnej i długotrwałej inicjacji. Nowe życie ludzkie pogrążone w napięciu między swoim pochodzeniem "na obraz i podobieństwo" Boga a kruchością swojej śmiertelnej kondycji, stanowi nowość, którą trzeba odkryć. – Wymaga długiego okresu inicjacji, w którym niezbędne jest wzajemne wsparcie między pokoleniami, aby odczytać doświadczenia i zmierzyć się z tajemnicami życia. W tym długim czasie powoli udoskonalają się także cechy duchowe człowieka – wskazał Ojciec Święty.

Papież zauważył, że dzisiaj naszemu życiu towarzyszy nadmierna prędkość. Potęguje w młodych rozdarcie i potrzebują wsparcia mądrości osób starszych, które już zdają sobie sprawę, ze szkód wyrządzonych przez pośpiech. Dodał, że starość z pewnością narzuca wolniejszy rytm, ale nie jest to jedynie okres bierności. Tempo tych rytmów otwiera, właściwie dla każdego przestrzenie sensu życia, nieznane obsesji szybkości. Dlatego ustanowił w ostatnią niedzielę lipca Dzień Dziadków. – Przymierze między dwoma skrajnymi pokoleniami życia - dziećmi i osobami starszymi - pomaga także dwóm pozostałym - młodzieży i dorosłym - nawiązać więzi między sobą, aby uczynić życie wszystkich... Czytaj więcej

Słowo Bpa Tadeusza Bronakowskiego
Przewodniczącego Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych
na VIII Niedzielę Zwykłą rozpoczynającą 52. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu

Wstęp

Kościół w Polsce już po raz 52. podejmuje ważną inicjatywę, jaką jest Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu. Rozpoczynamy ją w niedzielę przed Popielcem, nawiązując do tradycji chrześcijańskiej, polegającej na wynagradzaniu za grzechy popełnione w czasie zabaw karnawałowych. Główną ideą Tygodnia jest włączenie wiernych w nurt przebłagania za pijaństwo i inne grzechy, a także wyproszenie łaski nawrócenia dla grzeszników. Jest to czas refleksji, modlitwy i pokuty w intencji tych, którzy nadużywają napojów alkoholowych czy zniewoleni są innymi nałogami.

Dzisiaj, w ostatnią niedzielę karnawału, przypominamy, że zabawa bez kieliszka jest możliwa i konieczna. W naszym społeczeństwie musi wzrastać świadomość, że można być szczęśliwym bez chemicznych przyjaciół, bez odurzania się alkoholem i innymi używkami, że fundamentem prawdziwego szczęścia jest trzeźwe, wolne od nałogów życie.

Pragniemy najpierw podkreślić wielką pracę Kościoła, który zawsze był w naszej Ojczyźnie promotorem wolności i posługi trzeźwościowej. Wyrażamy wdzięczność za ten wielki trud, a jednocześnie jest w nas także duma i poczucie odpowiedzialności za to wielopokoleniowe dziedzictwo. Jesteśmy świadomi, że nie możemy tego dziedzictwa zatracić, pomimo tego, że coraz trudniej w naszej Ojczyźnie bronić trzeźwości.

Kroczyć w świetle Chrystusa

Jezus Chrystus w dzisiejszej Ewangelii każe nam się zastanowić, „czy... Czytaj więcej

Papież Franciszek wezwał do modlitwy w intencji zakończenia wojny trwającej na Ukrainie. 

Na profilu Pontifex, redagowanym w dziewięciu językach, w tym po polsku, opublikowano następujące słowa papieża Franciszka z jego encykliki "Fratelli tutti": "Każda wojna pozostawia świat w gorszej sytuacji niż go zastała".

"Wojna jest porażką polityki i ludzkości, haniebną kapitulacją, porażką w obliczu sił zła" - napisał papież.

niedziela.pl

Często mówi się o nich pastuszkowie z Fatimy. Młode rodzeństwo, których historia życia związana jest z objawieniami Najświętszej Maryi Panny w Fatimie. Poza nimi w objawieniach uczestniczyła także ich starsza kuzynka Łucja. Fatima to malutka wioska w Portugalii. To właśnie w tym kraju na początku XX wieku wybuchły wielkie prześladowania religijne. Ich celem była sekularyzacja kraju. Franciszek, Hiacynta i Łucja prowadzili beztroskie życie. 13 maja 1917 po raz pierwszy ukazała się im Matka Boża. Dzieci miały jeszcze objawienia Maryi każdego 13 dnia miesiąca, aż do października. W tym czasie Portugalia była pod panowaniem masonerii. Dzieci miały problemy z czytaniem i pisaniem. Ich głównym zajęciem było wyprowadzanie owiec na pastwisko.

Hiacynta i Franciszek mieli w momencie objawień sześć i dziewięć lat. Oboje byli dziećmi żywymi i pełnymi werwy. Jako rodzeństwo mieli pełne poparcie rodziców odnośnie wiarygodności ukazywania się im Matki Bożej. Nie miała go ich starsza kuzynka Łucja, która często była w domu bita. Franciszek wtedy bardzo często nawiązywał do słów Matki Bożej, która mówiła iż cierpienie pełni funkcję zadośćuczynienia Panu Jezusowi i Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy ludzkości. Franciszka cechowała głęboka pobożność. Często, gdy inne dzieci wyprowadzały owce na pastwisko, on w tym czasie gorliwie odmawiał różaniec. Ukrywał się za krzakiem i modlił się samotnie.... Czytaj więcej

Zapraszamy do lektury artykułu: https://www.niedziela.pl/artykul/78758/nd/Katedra-sw-Piotra-darem-Chrystusa-dla