Aktualności

Metropolita łódzki abp Grzegorz Ryś znalazł się w gronie nowych kardynałów, jakich nazwiska ogłosił dziś papież Franciszek. Dziewiąty konsystorz tego pontyfikatu, na którym Ojciec Święty wręczy insygnia kardynalskie 20 purpuratom, odbędzie się w Watykanie 30 września.

Wśród ogłoszonych nazwisk nowych kardynałów są m.in. niedawno mianowani szefowie Dykasterii Kurii Rzymskiej: ds. Biskupów — abp Robert Francis Prevost, ds. Kościołów Wschodnich — abo Claudio Gugerotti i ds. Nauki Wiary — abp Víctor Manuel Fernández, a także łaciński patriarcha Jerozolimy abp Pierbattista Pizzaballa.

Wśród nominatów jest 17 duchownych poniżej 80. roku, mających prawo udziału w konklawe, i trzech powyżej 80. roku, którzy nie będą już elektorami nowego papieża.

Arcybiskup łódzki Abp Grzegorz Ryś urodził się 9 lutego 1964 r. w Krakowie. Do krakowskiego Wyższego Seminarium Duchownego wstąpił w 1982 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 maja 1988 r. z rąk kard. Franciszka Macharskiego w katedrze wawelskiej. Równolegle do studiów teologicznych odbył studia na Wydziale Historii Kościoła Papieskiej Akademii Teologicznej, na którym, po rocznej pracy duszpasterskiej jako wikariusz parafii pw. św. Małgorzaty i św. Katarzyny w Kętach, został zatrudniony i podjął studia doktoranckie. W 1994 r. uzyskał doktorat, a w 2000 r. habilitację z nauk humanistycznych w zakresie historii.

W latach 2004–2007 był dyrektorem Archiwum Kapituły Metropolitalnej w Krakowie, a od 2007 do 2011 r. rektorem Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. W latach 2010–2011 przewodniczył Konferencji Rektorów Seminariów Duchownych w Polsce. 28 września 2011 r. otrzymał... Czytaj więcej

Rodzina Ulmów zostanie wyniesiona do chwały ołtarzy jako męczennicy 10 września br. Będzie to beatyfikacja bez precedensu, ponieważ po raz pierwszy cała rodzina zostanie wyniesiona na ołtarze i pierwszy raz zostanie beatyfikowane dziecko jeszcze nienarodzone.

 

List pasterski Konferencji Episkopatu Polski
 dotyczący beatyfikacji Czcigodnych Sług Bożych Józefa i Wiktorii Ulmów
i ich siedmiorga dzieci

Chrystus Pan wzywa nas do bycia Jego uczniami i postępowania na drodze ku świętości.  Pragnie, abyśmy byli doskonali jak doskonały jest nasz Ojciec niebieski (por. Mt 5,48). Wezwanie to skierowane jest do wszystkich wiernych, którzy „powołani są do pełni życia chrześcijańskiego oraz doskonałej miłości” (Sobór Watykański II, Lumen Gentium, Konstytucja Dogmatyczna o Kościele, 40).

Pośród różnych dróg prowadzących do świętości, w szczególny sposób wyróżnia się powołanie skierowane do małżonków i rodziców. Naśladując miłość Chrystusa do Kościoła, troszczą się oni o siebie nawzajem i o swoje dzieci. Papież Franciszek podkreśla, że „uświęcenie jest drogą wspólnotową, którą należy pokonywać we dwoje” (Gaudete et exultate, 141). Kościół więc wskazuje na małżeństwa, które zmierzały do świętości przez sumienne wypełnianie swoich obowiązków. Są to „święci z sąsiedztwa”, którzy żyjąc w naszym otoczeniu, są dla nas przykładem i pomocą.

Szczególnym wzorem świętości, realizowanej w życiu małżeńskim i rodzinnym są Józef i Wiktoria Ulmowie, którzy wraz z siedmiorgiem dzieci oddali życie ratując rodziny żydowskie w czasie II wojny światowej. Robili to w imię wierności Chrystusowi i zgodnie z przykazaniem miłości bliźniego. Ich heroiczna śmierć, była... Czytaj więcej

Święci apostołowie Piotr i Paweł ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w latach 64-67, podczas prześladowania chrześcijan za czasów Nerona.

Św. Piotr został ukrzyżowany głową w dół, gdyż czuł się niegodny umierać jak Chrystus. Zginął na tzw. Cyrku Nerona. Obecnie znajduje się tam bazylika św. Piotra. Prowadzone badania archeologiczne w naszym wieku pozwoliły odkryć miejsce, w którym został pochowany św. Piotr Na cmentarzu przylegającym do starożytnego cyrku odnaleziono grecki napis PETR-ENI, który oznacza: Piotr jest tutaj.

Św. Paweł został ścięty w miejscu nazywanym dziś Tre Fontane, czyli Trzy Źródła. Według tradycji ścięta głowa apostoła spadła na ziemię i trzy razy się od niej odbiła. W tych miejscach wytrysnęły trzy źródła.

Bazylikę św. Pawła wybudowano poza murami starożytnego Rzymu, w miejscu, gdzie według tradycji rozstali się święci apostołowie Piotr i Paweł. Przy pożegnaniu św. Piotr miał powiedzieć do św. Pawła: Idź w pokoju mistrzu dobrych i przewodniku zbawienia sprawiedliwych.

Choć nie ma żadnej pewności, że Piotr i Paweł zginęli w tym samym roku, czy w tym samym dniu, to jednak już od początków III w. w dniu 29 czerwca oddawano cześć obu apostołom. W tym dniu odbywały się trzy niezależne celebracje liturgiczne: jedna, poświęcona Piotrowi, na wzgórzu Watykańskim, w świątyni św. Piotra, przy Via Aurelia – miejsce jego śmierci; druga, dedykowana Pawłowi, przy Via Ostiense w obecnej Bazylice św. Pawła; trzecia, gdzie wspominano obu apostołów, przy Via Appia w katakumbach św. Sebastiana.

Modlitwy... Czytaj więcej

27 czerwca przypada 146. rocznica rozpoczęcia objawień Maryjnych w Gietrzwałdzie - jedynych w Polsce zatwierdzonych przez Kościół katolicki objawień. Matka Boża ukazała się tam łącznie czterem osobom, a Jej przesłanie dotyczyły codziennego, gorliwego odmawiania różańca.

Gietrzwałd to wieś gminna, 20 km na zachód od Olsztyna. Jest jedynym miejscem w Polsce, w którym doszło do uznanych przez Kościół katolicki objawień. Dziewczynkom Justynie Szafryńskiej i Barbarze Samulowskiej, pannie Katarzynie Wieczorek i wdowie Elżbiecie Bilitewskiej miała się ukazywać Matka Boża. Ponieważ Wieczorkówna i Bilitewska po objawieniach Maryjnych wymyśliły, że miały widzenia związane ze św. Józefem, obie nie zostały uznane za wizjonerki.
Pierwsza Matkę Bożą miała zobaczyć 13-letnia Justyna Szafryńska, która 27 czerwca wieczorem zdała egzamin dopuszczający ją do pierwszej komunii św.

"Dnia 27 czerwca br. szła Augusta Szafryńska po nauce katechizmu, a właściwie po złożonym u mnie egzaminie, z powrotem do domu. Gdy zwrócona do kościoła odmawiała Anioł Pański, zobaczyła na wielkim klonie nad plebanią jasny blask i siedzącą biało ubraną postać. Ona opowiadała o tym matce (...). Dziecko określiło dokładnie miejsce na drzewie, gdzie rzekomo biało ubrana osoba na złotym, perłami wysadzonym tronie siedziała. Długie błyszczące włosy spadały na plecy (...)"
– napisał potem biskupowi Filipowi Krementzowi proboszcz z Gietrzwałdu ks. Augustyn Weischel w sprawozdaniu o tym zdarzeniu.

Po kilku dniach Matkę Bożą na klonie zobaczyła też 12-letnia Barbara Samulowska, a wkrótce potem kolejne dwie wizjonerki. Po każdym z objawień gietrzwałdzki... Czytaj więcej

6 czerwca 2010 r. ks. Jerzy Popiełuszko został ogłoszony błogosławionym Kościoła katolickiego.

Wydarzenie miało miejsce trzynaście lat temu na placu Piłsudskiego w Warszawie pod przewodnictwem ks. abp. Angelo Amato, ówczesnego prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, polskiego Episkopatu, najważniejszych polskich polityków i ponad 200 tys. wiernych z całej Polski.

Formułę beatyfikacyjną w postaci listu apostolskiego Benedykta XVI przekazał w języku łacińskim prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych ks. abp Angelo Amato, a po polsku odczytał ją ks. abp Kazimierz Nycz. „On zło dobrem zwyciężył, aż do przelania krwi” – mówił ks. abp Amato, kreśląc w homilii sylwetkę nowego polskiego męczennika. 

Następnie ulicami Warszawy wyruszyła procesja z relikwiami. Wierni przeszli do Świątyni Opatrzności Bożej, gdzie w Panteonie Wielkich Polaków złożono relikwie błogosławionego księdza Jerzego.

Ksiądz Jerzy Popiełuszko był duszpasterzem robotników i obrońcą praw człowieka w PRL. Msze za Ojczyznę odprawiane przez niego w kościele św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu gromadziły tysiące ludzi. W homiliach mówił o obronie ideałów Solidarności, a także o sprzeciwie wobec przemocy. Publicznie krytykował nadużycia komunistycznej władzy, wystrzegając się przy tym szerzenia nienawiści do przeciwników i głosząc zasadę "zło dobrem zwyciężaj". Był inwigilowany i szykanowany przez SB, która dopuszczała się wobec niego licznych prowokacji.

Zginął z rąk bezpieki, 19 października 1984 roku. Miał 37 lat. Pogrzeb księdza zgromadził około miliona ludzi i przerodził się w wielką manifestację przeciw rządzącym. W 2009 roku kapłan został pośmiertnie odznaczony... Czytaj więcej

Uroczystość ku czci Trójcy Świętej znalazła miejsce w Liturgii stosunkowo późno, bo dopiero w wieku XI. W roku 1334 papież Jan XXI rozszerzył ją na cały Kościół.

Fakt obchodzenia uroczystości Trójcy Świętej zaraz po niedzieli Zesłania Ducha Świętego nawiązuje do starożytnej teologii Ojców Kościoła, którzy podkreślali, że dzieło zbawienia pochodzi od Ojca i realizuje się przez Syna w Duchu Świętym. Św. Rupert, opat z Ottobeuren, zmarły ok. 1180, tak tłumaczy, dlaczego zostało ono umieszczone w najbliższą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego: „Albowiem wkrótce po Zstąpieniu Ducha Świętego prawda Chrystusowa i chrzest przez Niego nakazany, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, były udzielane po całym świecie. Tak przeto uroczystość dzisiejsza jest najpiękniejszym zamknięciem cyklu zbawienia”.

Uroczystość Trójcy Przenajświętszej wprowadza w najgłębsze tajemnice religii. Jeden Bóg, trzy Osoby, każda Osoba Bogiem, a mimo tego jeden jest tylko Bóg! Tego nie pojmują nawet duchy niebieskie. A oto nędzny człowiek ze swoją odrobiną rozumu bez zająknienia się odmawia wiary w taką tajemnicę. Przecież to, jak się mniema, jest i sprzeczne z rozumem. Lecz miesza się tu dwie różne rzeczy, mianowicie to, co niepojęte, z tym, co się sprzeciwia rozumowi. Sprzeczne z rozumem jest to, co się nie da pogodzić z zasadami myślenia; niepojęte zaś to, co przechodzi ograniczoną zdolność rozumowego poznania.

Istnienie Trójcy Świętej jest dogmatem naszej wiary. Samym ludzkim rozumem nie doszlibyśmy do tej prawdy. Objawił nam to Jezus Chrystus. Jest wiele... Czytaj więcej