Aktualności

8 grudnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wyraża ono odwieczne przekonanie, że Maryja przyszła na świat wolna od grzechu pierworodnego. W sposób oficjalny prawda ta została ogłoszona jako dogmat w 1854 r. przez papieża Piusa IX. Święto Niepokalanego Poczęcia obchodzone jednak było już wcześniej, w całym Kościele od 1708 r.

Bartolomé Esteban Murillo, La Immaculada de Soult | Fot. Wikipedia

Prawdę o niepokalanym poczęciu Maryi Kościół uroczyście ogłosił jako dogmat wiary w połowie XIX w. – w epoce narastającego racjonalizmu i scjentyzmu. A jednocześnie na ten czas przypadał rozwój różnych form duchowości, tworzenia nowych zgromadzeń zakonnych i objawień maryjnych. Ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny dokonał uroczyście Pius IX 8 grudnia 1854 r. w bulli „Ineffabilis Deus” (Niewyrażalny Bóg), używając formuły: „Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego”.

Czym jest niepokalane poczęcie?

Według wiary katolickiej każdy człowiek przychodzący na świat jest naznaczony grzechem pierworodnym. Grzech ten jest „przenoszony” wraz z przekazywaniem natury ludzkiej, która u Prarodziców, ze względu na ich nieufność i nieposłuszeństwo Bogu – o czym mówią pierwsze rozdziały Biblii – została pozbawiona pierwotnej świętości i sprawiedliwości. Grzech pierworodny – jak wyjaśnia Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 404) – nie jest popełniany, lecz zaciągany,... Czytaj więcej

 

• Program kolędy - w pliku .pdf

Pośród szerokiej rzeszy świętych męczenników pierwszych wieków chrześcijaństwa spotykamy postać św. Barbary. Należy ona, niestety, do grona tych świętych, o których życiu oraz śmierci nie posiadamy żadnych pewnych przekazów. Chociaż jej żywoty były znane od średniowiecza w całej Europie, to jednak pozostają one jedynie legendarnymi przekazami.
Poddanie w wątpliwość historyczności św. Barbary spowodowało, że została ona w 1969 r. wykreślona wraz z innymi dwustoma świętymi z „Martyrologium Romanum”. Obecnie jej wspomnienie znajdujemy tylko w niektórych kalendarzach lokalnych i to z zastrzeżeniem, że wspomnienie ma charakter dowolny.

Fot. Rafał Dąbik/Kapliczka Św. Barbary w Odolanowie 

Przypomnijmy, że według legend hagiograficznych św. Barbara była córką bogatego poganina Dioskura z Nikomedii (lub Heliopolis) w Bitynii. Ojciec nie chciał się zgodzić na przyjęcie przez nią chrześcijaństwa. Kiedy dowiedział się, iż mimo zakazu przyjęła wiarę, zamknął ją w wieży, a następnie sam pozbawił życia. Został za to ukarany nagłą śmiercią, poniesioną od pioruna. Wydarzenia te miały miejsce w 306 r.
Trudno uchwycić początki kultu św. Barbary. Pierwsze ślady w Kościele wschodnim pochodzą już z IV w. Na zachodzie oddawano jej cześć na pewno od VII w. Dynamiczny jego rozkwit nastąpił jednak w pełnym średniowieczu, szczególnie w okresie wypraw krzyżowych. Wtedy to osiągnął on swoje apogeum. Przejawem rozwiniętego kultu było między innymi powstanie szeregu różnego rodzaju utworów poświęconych męczennicy.
W kalendarzu... Czytaj więcej

Dekret w sprawie kościołów i miejsc jubileuszowych w diecezji kaliskiej w czasie Zwyczajnego Jubileuszu Roku 2025 

Papież Franciszek w bulli Spes non confundit ogłaszającej Zwyczajny Jubileusz Roku 2025 wzywa izachęca wszystkich wierzących w Chrystusa, aby podejmując w tym szczególnym czasie pielgrzymkę nadziei odnowili swą wiarę i czerpali ze źródeł umocnienia doświadczenia Bożej miłości, „która wzbudza w sercu pewną nadzieję zbawienia w Chrystusie” (Spes non confundit 5). 

Otwarcie Roku Jubileuszowego w diecezji kaliskiej odbędzie się w Katedrze Kaliskiej w Niedzielę Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa, 29 grudnia 2024 roku, podczas uroczystej Mszy św. Poprzedzi ją procesja z Narodowego Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. Natomiast zakończenie Roku Jubileuszowego w diecezji odbędzie się w niedzielę, 28 grudnia 2025 roku. 

Kierując się wskazaniami zawartymi w bulli Spes non confundit oraz Dekrecie Penitencjarii Apostolskiej z 13 maja 2024 roku, niniejszym ustanawiam następujące kościoły jubileuszowe w diecezji kaliskiej dla uzyskiwania daru jubileuszowego odpustu: 

• -Kościół katedralny pw. św. Mikołaja w Kaliszu,
• -Kościół konkatedralny pw. św. Stanisława BM w Ostrowie Wielkopolskim,
• -Bazylika kolegiacka Wniebowzięcia NMP w Kaliszu – Narodowe Sanktuarium św. Józefa,
• -Bazylika mniejsza św. Jana Chrzciciela w Krotoszynie,
• -Bazylika mniejsza Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Twardogórze – Diecezjalne Sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych,
• -Diecezjalne Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kaliszu,
• -Diecezjalne Sanktuarium Miłosiernego Jezusa Pięciorańskiego w Wieruszowie,
• -Diecezjalne Sanktuarium Matki Bożej Skalmierzyckiej w Skalmierzycach,
• -Diecezjalne Sanktuarium św. Idziego w Mikorzynie,
• -Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Ostrowie Wielkopolskim,
• -Sanktuarium Maryjne Ziemi Bralińsko-Kępińskiej na Pólku pod Bralinem,
• -Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Golinie,
• -Sanktuarium... Czytaj więcej

W poniedziałek (2 grudnia) wieczorem w bazylice św. Piotra na Watykanie odbyła się ceremonia, podczas której sprawdzano, czy Drzwi Święte – zamknięte podczas ostatniego Jubileuszu – są nienaruszone i zapieczętowane.

Obrzęd „recognitio” rozpoczęła modlitwa kard. Maura Gambettiego – kustosza papieskiej bazyliki. Następnie wyważono ścianę, która zabezpieczała Drzwi Święte, wewnątrz świątyni. Wydobyto metalową skrzynkę, która była tam przechowywana od zakończenia ostatniego Roku Świętego – Jubileuszu Miłosierdzia w listopadzie 2016 roku. Znajduje się w niej klucz, który pozwoli na otwarcie Drzwi Świętych wieczorem 24 grudnia, a także klamki, pergamin potwierdzający ich zamknięcie oraz cegły i pamiątkowe medale Franciszka, Benedykta XVI i Jana Pawła II.

Wydobyte podczas „recognitio” dokumenty i przedmioty zostaną przekazane Papieżowi Franciszkowi. We wtorek po południu ta sama ceremonia odbędzie się w bazylice św. Jana na Lateranie. Następnie 5 grudnia – w bazylice św. Pawła za Murami, a dzień później – w bazylice Matki Bożej Większej.

AB, Vaticannews.va

W 2025 roku przypada jubileusz Tysiąclecia Królestwa Polskiego, kiedy to w 1025 roku w Gnieźnie odbyła się koronacja księcia Bolesława Chrobrego na Króla Polski. 26 lutego 2024 roku Sejmik Województwa Małopolskiego uchwalił deklarację o uczczeniu tego wyjątkowego jubileuszu w Małopolsce. Deklaracja to także wyraz wsparcia inicjatywy uczczenia 1000. rocznicy w Krakowie oraz w Małopolsce.

Województwo Małopolskie włącza się w ten sposób w organizację lokalnych i ogólnopolskich obchodów jubileuszu tego niezwykle istotnego dla naszej historii wydarzenia, oznaczającego w praktyce ukonstytuowanie samodzielnego i suwerennego państwa polskiego.

Obchody jubileuszu Tysiąclecia Królestwa Polskiego zostały zaplanowane na cały 2025 rok. Inauguracja odbyła się 11 listopada 2024 roku, o godz. 17.00, w Operze Krakowskiej. muzycznym spektaklem pokazującym drogę tożsamości Polaków przez epoki: od koronacji, po współczesność.

Orkiestra, balet i chór Opery Krakowskiej przedstawiły mozaikę hymnów i emblematycznych utworów różnych etapów historii Królestwa i Rzeczpospolitej Polskiej, nawiązując do zwycięstw, powstań, duchowości, wojen i kluczowych wydarzeń historycznych, które tworzą polską tożsamość już od tysiąca lat: od koronacji w 1025 roku. 

https://www.malopolska.pl/1025

W dawnych czasach istniał wśród Żydów zwyczaj religijny, polegający na tym, że dzieci – nawet jeszcze nienarodzone – ofiarowywano służbie Bożej.

Dziecko, zanim ukończyło piąty rok życia, zabierano do świątyni w Jerozolimie i oddawano kapłanowi, który ofiarowywał je Panu. Zdarzało się czasem, że dziecko pozostawało dłużej w świątyni, wychowywało się, uczyło służby dla sanktuarium, pomagało wykonywać szaty liturgiczne i asystowało podczas nabożeństw. Święta Anna, matka Maryi, przez wiele lat była bezdzietna. Mimo to nie utraciła wiary i ciągle prosiła Boga o dziecko. Złożyła obietnicę, że jeśli urodzi dziecko, odda je na służbę Bogu. Tak zrobiła, choć po tylu latach oczekiwania na upragnione potomstwo musiało to być wielkie poświęcenie z jej strony. Ewangelie nie mówią dokładnie, kiedy miało miejsce ofiarowanie Maryi, ale na pewno na początku Jej życia, prawdopodobnie gdy Maryja miała trzy lata. Wtedy to Jej rodzice, św. Joachim i św. Anna, przedstawili Bogu przyszłą Królową Świata. Oddali Ją wówczas kapłanowi Zachariaszowi, który kilkanaście lat później stał się ojcem św. Jana Chrzciciela. Według niektórych autorów Maryja pozostała w świątyni około 12 lat. 

brewiarz.pl

Kiedy Jezus żył na ziemi, nikt nie uważał Go za króla. Nikt też nie podejrzewał, że może być królem. On sam, gdy kilkakrotnie próbowano obwołać Go królem, nie zgodził się na to. Nigdy też za czasów swej publicznej działalności nie powiedział o sobie, że jest królem. Tak więc oskarżenie ze strony faryzeuszów, że Jezus czyni siebie królem, było równie kłamliwe jak wszystkie inne. Owszem, Jezus bardzo wiele mówił o Królestwie Bożym, ale zawsze podkreślał, że jest to zupełnie inne królestwo niż to, o którym myśleli Jego słuchacze. Kiedy zaś matka synów Zebedeusza prosiła, aby jej synów umieścił w swym królestwie po swej prawie i lewej stronie, odpowiedział jej bardzo ostro: „Nie wiecie, o co prosicie...” podkreślając po raz kolejny, że nawet Jego najbliżsi nie rozumieli natury Królestwa, które głosił. Tak zresztą jest i do dziś. Nikt nie zna natury tego Królestwa, jeśli go nie oświeci Duch Prawdy.

Pomnik Chrystusa Króla w Świebodzinie

Jezus, owszem, wyznaje w końcu, że jest królem, ale czyni to w takiej chwili, że nikt już nie może mieć wątpliwości co do absolutnej odmienności jego Królestwa od wszystkich innych królestw. Dokonuje tego w najgorszym po ludzku momencie, wtedy, kiedy Jego sprawa jest już przegrana, a zguba postanowiona – w czasie procesu prowadzonego przez Piłata. W tamtych okolicznościach Jego wyznanie mogło być tylko przedmiotem kpin i szyderstwa i tak też się... Czytaj więcej